Mbeten në fuqi vendimet e shkallës së parë: fitorja i shkon Serbisë

Romë, 2 dhjetor 2014 - Komisioni i Apelit në UEFA ka lënë në fuqi vendimin e dhënë nga Komisioni i Disiplinës për ndeshjen Serbi-Shqipëri.

Sipas Apelit, vendimi i shkallës së parë është i drejtë: Shqipëria e humbet ndeshjen në tavolinë 0-3. Shkak për këtë vendim, edhe sipas Apelit, është “braktisja e fushës së lojës nga futbollistët shqiptarë” apo më mirë, mospranimi nga anë e tyre të ridalin në fushë për të vazhduar ndeshjen pas ndërprerjes në minutën e 42-të.

Po ashtu Komisioni i Apelit ka lënë në fuqi vendimin e Komisionit të Disiplinës për dënimin e Serbisë, të cilës i hiqen 3 pikët dhe do të luajë dy ndeshje pa tifozë.

E vetmja shpresë e Shqipërisë është Gjykata e Arbitrazhit në Lozanë.

Në një deklaratë të FSHF-së theksohet se pavarësisht argumenteve juridike dhe fakteve të dokumentuara me foto dhe video, edhe Komisioni i Apelit mbajti të njëjtin qëndrim politik të Komisionit të Etikës dhe Disiplinës

Tiranë, 2 dhjetor 2014 – Federata Shqiptare e Futbollit u njoh të martën në mbrëmje me vendimin e Komisionit të Apelit, tek i cili shpresonte që të gjente drejtësi, por që në të vërtetë la në fuqi vendimin e Komisionit të Etikës dhe Disiplinës për ndeshjen Serbi–Shqipëri, e zhvilluar në Beograd më datë 14 tetor 2014 dhe të ndërprerë në minutën e 41-të të takimit.

Në një deklaratë të FSHF-së theksohet se pavarësisht argumenteve juridike dhe fakteve të dokumentuara me foto dhe video, si edhe mbrojtjes profesionale të avokat Antonio Rigozzi dhe studiove ligjore, të prenotuara nga FSHF, përsëri asgjë nuk ndryshoi.

“Pavarësisht nga qëndrimi i njëjtë politik i Komisionit të Apelit, FSHF është e indinjuar për mosmarrjen parasysh të fakteve të vërtetuara të dhunimit të lojtarëve shqiptarë, të pushtimit të fushës nga tifozë dhe persona të inkriminuar, të thirrjeve raciste “vritini shqiptarët”, të hedhjes në fushë të sendeve të forta dhe fishekzjarreve dhe të shumë elementëve të pasigurisë”.

“Megjithatë, gjatë seancës së pyetjeve, kanë dalë shumë fakte të reja dhe deklarata kontradiktore, të zyrtarëve të ndeshjes, që deklaruan për këtë takim, të cilat akoma më shumë na bindin se në shkallët e mëtejshme, Shqipëria do të gjejë drejtësinë”.

Federata Shqiptare e Futbollit, e pakënaqur me këtë vendim njofton opinionin dhe median, se “do të vazhdojë ta kërkojë drejtësinë, pranë Gjykatës të Arbitrazhit Sportiv (KAS) në Lozanë, edhe më shumë e binduar se i takojnë tre pikët e fitores, së kësaj ndeshjeje. FSHF do të vazhdojë betejën e saj ligjore, e qartë në qëndrimin e saj, se vetëm kështu do të fitojë vetëm futbolli. Një lojë e pastër, pa dhunë dhe pa racizëm”, përfundon deklarata e FSHF-së.

Per il suo piccolo alimentari a Torino, Asad Ullah ha scelto un nome che “omaggia” la catena di Farinetti. E ora è diventato famoso

Torino, 3 dicembre 2014 - Roba da geni del marketing. Prendi un brand dell'eccellenza alimentare italiana, aggiungi uno spazietto, cambi una lettera e lo trasformi nell'insegna di un negozio di alimentari gestito da un immigrato.  Da “Eataly”, a “Eat, Alì”.

Il genio in questione si chiama Ullah Asad ed è arrivato dal Bangladesh in Italia nel 1983. Dopo aver fatto ogni genere di mestiere, dall'ambulante all'operaio in fabbrica, ha deciso di lanciarsi in una piccola avventura imprenditoriale, aprendo bottega in corso Belgio 42, a Torino e scegliendole un nome che, dice, voleva omaggiare la catena di Oscar Farinetti, ma che riesce anche a stupirti, a divertirti, a rimanerti in testa.

Uno scontrino di Eat Alì  ha fatto il giro di Facebook e ora Ullah si gode il suo meritato momento di celebrità dietro al bancone dove lavora insieme a suo nipote Zahid. Per favore, però, non chiamate la sua creazione “negozio etnico”, anche perché gli scaffali sono pieni di delizie italiane.

 “Quando ho aperto il mio locale ho subito deciso di non farlo diventare un negozio che vendesse prodotti etnici per stranieri, venduti da stranieri – ha racconta Ullah alla Stampa– Io volevo vendere prodotti italiani. Questo anche perché se mi fossi rivolto solo ai miei connazionali o ad altri migranti avrei potuto attingere a un misero 10 per cento della clientela. Il 90 per cento di chi viene a comprare da mangiare qui e, più in generale, che va nei negozi è composto da italiani, e io volevo vendere prodotti che potessero interessargli”.

I partiti politici concorrono per attuare al potere il loro programma politico. Qual è quello dei democratici oltre a dire, in salsa che ricorda i 5 Stelle in Italia, che Rama sbaglia ogni sua uscita politica, anche quando chiede alla Serbia di riconoscere il Kosovo indipendente? Non dovrebbe avere una opposizione seria un dossier alternativo di politiche di governo? Non si dovrebbe, sopratutto, fare l’opposizione in Parlamento e non in dichiarazioni stampa e studi TV? Questa attuale è solo l’opposizione dei “no” senza proposta

Di Gjergji KAJANA

La politica albanese non diventerà mai democraticamente normale se dentro di essa non ci saranno almeno due poli che valutino l’inevitabile contrapposizione governo-opposizione come uno scontro di idee tese a migliorare il benessere degli albanesi. Il tavolo dove le idee si dibattono non sono le piazze e gli studi TV ma le istituzioni preposte a legiferare, “in primis” le commissioni parlamentari e l’Aula parlamentare. Per questo l’attuale boicottaggio del PD danneggia il funzionamento della politica albanese: la non-partecipazione dell’opposizone nel processo democratico legislativo può facilmente indurre la maggioranza ad abusi di potere. Il leader dell’opposizione Basha dichiara a gran voce che il PD si rifiuta di tornare in Aula perchè il duo governativo Rama-Meta sta calpestando il parlamentarismo albanese, ma di fatto il suo partito sta consegnando a loro soli le chiavi della politica albanese privando il parlamentarismo della voce di una opposizione responsabile.

Il PD è impaurito di fare politica. Il pestaggio del deputato Strazimiri in Parlamento a luglio è stato un fatto molto grave e non è altro che scandaloso il fatto che la maggioranza abbia nella sua composizione deputati con precedenti penali che esercitano violenza sui loro colleghi. Per quanto grave, non giustifica però l’abbandono del Parlamento e il rifiuto di esercitare un mandato affidato da mezzo milione di elettori il 23 giugno 2013. Il risultato di quelle elezioni mette il PD di fronte alle responsabilità per il malgoverno del paese nel 2005-2013. Erano un campanello d’allarme che segnalavano a Berisha&Co. che gli albanesi non gli credevano più. I leader del PD, invece, si dichiararono convinti che Rama e Meta vinserò allora a causa di promesse antiglobaliste e la compravendita dei voti. In pratica non ammettono gravi sbagli quando governavano, malgrado siamo rimasti il paese più corrotto dei Balcani, gli oppositori politici e mediatici venivano trattati da paria e la povertà è cresciuta nel mentre Berisha ci vedeva come “paese sviluppato” nel 2017. La percezione della realtà albanese dal PD di Basha rimane dentro una visuale molto parziale che non riconosce come l’abbattimento dell’informalità (obiettivo dichiarato di Rama) sia la precondizione per porre le basi dello stato di diritto e sociale in Albania. La democrazia è una scuola che si sviluppa in un continuo confronto di idee sul buongoverno da fare in incontri di lavoro bilaterali maggioranza-opposizione e in proposte pubbliche e legislative concrete. Il PD, invece, riscopre con grande ardore il valore della piazza, un luogo dove si radunano i simpatizzanti fedeli e i cittadini curiosi ma da dove la vita di quei cittadini non si può migliorare. Si può fare solo incalzando l’esecutivo di approvare – propogliendoli pure - piani di sviluppo per i tanti albanesi in difficoltà economiche. Inoltre si continua nella sterila retorica anticomunista che vede gli attuali governanti eletti dagli albanesi come figli bastardi della dittatura e meritevoli di essere abbattuti dalla protesta popolare degli albanesi in rivolta. Tantissimi elettori di oggi e domani sono figli nati negli anni ’80 e ’90 che (bonta loro!) non hanno conosciuto il comunismo e per i quali questo richiamo ideologico è incomprensibile.

Deve essere il miglioramento della qualità della vita degli albanesi il mantra del PD per poter ritornare al potere. Non è una ambizione sbagliata: i partiti politici concorrono per attuare al potere il loro programma politico. Qual è quello dei democratici oltre a dire, in salsa che ricorda i 5 Stelle in Italia, che Rama sbaglia ogni sua uscita politica, anche quando chiede alla Serbia di riconoscere il Kosovo indipendente? Non dovrebbe avere una opposizione seria un dossier alternativo di politiche di governo? Non si dovrebbe, sopratutto, fare l’opposizione in Parlamento e non in dichiarazioni stampa e studi TV? Questa attuale è solo l’opposizione dei “no” senza proposta. Logica vuole che un giorno i democratici torneranno all’agognato potere ma la loro attuale strategia ritarda quel momento. Potrebbe avvenire solo per consumo della maggioranza e non per loro meriti. Quelli se li devono conquistare in Aula e nelle aule di partito dove si elaborano idee politiche e non vuoti slogan datati di una generazione fa. Molto convinti nel sfiduciare il PD un anno e mezzo fa, la maggioranza degli albanesi la rivoterrano convinti solo se questo partito gli proporra un vero programma di governo convincente e non l’inutile show di una opposizione per finta.

Një fotografi e Mario Sestinit gjatë operacionit Mare Nostrum është përzgjedhur mes dhjetë më përfaqësueset e vitit nga e përjavshmja amerikane. “Dallon dëshpërimin dhe lumturinë e tyre”

Romë, 10 dhjetor 2014 - Edhe një foto italiane është mes dhjetë të përzgjedhurave nga Time për të ilustruar vitin 2014.  Dëshmon një shpëtim migrantësh në Kanalin e Sicilisë dhe është bërë në qershor nga Massimo Sestini.

“Ajo barkë e tejmbushur - shkruan e përjavshmja amerikane - është një kompozim i jashtëzakonshëm, që në një fotogramë tregon dëshpërimin dhe rreziqet që dhjetëra mijëra persona nga Lindja e Mesme dhe Afrika përjetojnë për të gjetur një jetë më të mirë në Evropë”. Një përpjekje që për mijëra prej tyre përfundon me vdekjen në det.

“Kam kaluar 12 ditë në anijen Bergamini, një nga ato të përdorura gjatë operacionit Mare Nostrum për shpëtimin e e jetëve të mijëra imigrantëve mes Maltës dhe Afrikës” tregon Sestini. “Në të vërtetë doja të bëja një reportazh mbi këta njerëz të admirueshëm të Marinës që i kushtojnë kohën e tyre shpëtimit të këtyre migrantëve të dëshpëruar”.

“Një ditë, gjatë patrullimit me një helikopter, mbërritëm mbi një nga barkat e migrantëve. Ishin me qindra, 500 në mos më shumë, që tundnin krahët lart duke na thirrur. Mund të dallosh dëshpërimin e tyre por njëkohësisht edhe lumturinë e tyre teksa kuptojnë se po shpëtohen. Nuk është diçka që rastis çdo ditë”.

Agjentët e policisë arrestojnë një 34-vjeçar shqiptar. Sasia e drogës e hedhur në treg do të jepte rreth gjysmë milioni euro fitim

Romë, 12 dhjetor 2014 – Agjentë të policisë së Romës kanë ndaluar në daljen e autostradës në Monteporzio pranë Romës shqiptarin K. I. 34 vjeç. Dyshimet, e lindura nga disa qese në ndenjëset e pasme të makinës, u justifikuan menjëherë: në thasët e plastikës mbi ndenjëse e të tjerë në bagazhin e veturës, agjentët kanë gjetur 70 pako alumini me 100 kg marihuanë brenda.

K.I., që i jepte makinës, me qëndrim të rregullt në Itali dhe pa precedentë penalë, është arrestuar.

E shitur me pakicë në kryeqytet, sasia e drogës së sekuetruar, nga e cila mund të nxirreshin rreth 250 mijë doza, mund të jepte fitime për gjysmë milion euro.

Ishte i dënuar me dhjetë vjet burg

Romë, 14 dhjetor 2014 - Ishte shpallur në kërkim ndërkombëtar në shtator të vitit të shkuar, arrestohet javën e fundit nga Karabinierët e Napoplit. Është fjala për 32-vjeçarin Lefter Dani që duhet të vuajë 10 vjet burg për vjedhje, grabitje dhe imigracion klandestin, në bashkëpunim me të tjerë.

Dani është arrestuar në provincën e Napolit, në një banesë pranë të cilës Karabinierët kanë pikasur fillimisht makinën e tij.

Ishte me kufje në vesh e ndoshta volumi i muzikës nuk i ka lejuar të kuptojë rrezikun që i kanosej

Romë, 15 dhjetor 2014 - Një aksident vdekjeprurës ka ndodhur pasditen e të dielës në stacionin hekurudhor të Castel San Giovanni-t në provincën e Piacenza-s.

Sipas rindërtimit të dinamikës së ngjarjes nga Karabinierët, një i ri 27-vjeçar, shqiptar rezident në zonë, ka qenë duke kapërcyer binarët me kufje në vesh. Volumi i muzikës nuk i ka lejuar të dëgjonte një tren mallrash që afrohej. Makinisti nuk ka arritur të ndalojë në kohë trenin, i cili ka shtypur të riun duke i shkaktuar vdekjen e menjëhershme.

"E pamundur të punohej” pohon Antonio Caprarica, ish drejtori i Radio Rai Uno e tashmë edhe ish drejtori i lajmeve të Agon Channel. Sipas gazetarit, sipërmarrësi Becchetti nuk garanton mjetet e nevojshme si filmime, trupë televizive e burime njerëzore e materiale për realizimin e emisioneve

Romë, 16 dhjetor 2014 – Antonio Caprarica jep dorëheqjen nga drejtimi i lajmeve të Agon Channel Italia. Lajmi bën bujë në Itali, po aq sa dy javë më parë bënin bujë emrat e rëndësishëm (të paktën dikur) që Becchetti po mblidhte rreth vetes për kanalin e ri italo-shqiptar.

Që ishte low cost, dihej, me këtë mburrej Alessio Vinci kur reklamonte kanalin në mediat italiane. Por me sa duket, qenka tepër “low cost” aq sa, sipas Caprarica-s, është e pamundur të bëhet punë cilësore.

“Antonio Caprarica braktis Agon Channel”. Vetëm dy javë nga inaugurimi i zhurmshëm i kanalit në Milano, me praninë edhe të yllit hollivudian Nicole Kidman, mbërrin edhe divorci i parë po aq i zhurmshëm. Lajmin e përcjellin të gjitha mediat italiane, duke filluar nga La Repubblica e Il Corriere della Sera që shpjegojnë edhe arsyet e Capraricas. “E pamundur të punohej” pohon Caprarica, sipas të cilit sipërmarrësi Becchetti nuk garanton mjetet e nevojshme si filmime, trupë televizive e burime njerëzore e materiale për realizimin e emisioneve të lajmeve.

“Bëra të pamundurën për të siguruar transmetimin e lajmeve Agon News, – thotë gazetari në një komunikatë për shtyp – E ishin plot 10 edicione të emisionit të lajmeve në ditë, një program mëngjesi I Primi, dhe pesë emisione mbrëmjeje Times Square në javë. Të gjitha me vetëm nëntë redaktorë”. “Pa asnjë producent, autor apo sekretare redaksie. Me vetëm një telefon për të gjithë, e pa asnjë printer” pohon Caprarica që pranon se deri më sot “është bërë mrekullia por nuk mund të vazhdohet më gjatë as duke vazhduar të shtrydhim bashkëpunëtorët siç kemi bërë deri më sot”. Madje edhe “mundimi duket i shkuar dëm kur sheh programimin e kanalit që në mungesë të një magazine, ofron përsëritje pas përsëritjesh, deri edhe të festës së inaugurimit më 25 nëntor, siç mund të kenë verifikuar me trishtim edhe vetë telespektatorët”

Studiot hollivudiane “me të cilat mburrej sipërmarrësi për t’u hedhur hi syve ndonjë reklamuesi naiv? Mjaftojnë pak shembuj për të kuptuar për çfarë flitet: dhomat e montazhit të emisioneve të lajmeve janë disa kontejner as të izoluar nga zhurmat, aq sa kur bie shi, për shkak të shurmës së ujit mbi çati, nuk mund të regjistrohet e duhet kërkuar ndihmë në dhomat e kanalit shqiptar, brenda kapanonit, natyrisht po të jenë të lira. Emisioni i lajmeve nuk ka një studio (është vetëm “virtuale”), nuk ka një trupë televizive, dhe mbyllet e regjistrohet të paktën një orë e një çerek përpara se të transmetohet në Romë, e ndodh shpesh që lajmi vjetërohet. Të vetmet materiale të filmuara janë ato të agjencive ose të YouTube”. E sikur të mos mjaftonin këto, “edhe ata pak redaktorë që kemi, u hiqen lajmeve dhe përdoren nga botuesi Becchetti në “talent show” të improvizuara nga sot nesër, vetëm për të mbushur programin ditor”.

“Disa herë i parashtrova situatën Becchettit pa pasur asnjë rezultat – vazhdon Caprarica – Protestave që i bëja, u përgjigjej se nuk besonte se kush punon 12 orë në ditë duhet të jetë medoemos i pakënaqur”.

Për këto arsye e në këto kushte gazetari thotë se “për të ruajtur dinjitetin e historinë e vet profesionale, e mbi të gjitha për ndershmëri ndaj publikut” braktis menjëherë Agon Channel, pa përjashtuar asnjë “akt në mbrojtje të imazhit” të vet.

Kryeministri Edi Rama në një intervistë për televizionin serb N1: “Marrëdhëniet tona duhet të ecin përpara. Unë vendosmërisht besoj se Serbia duhet të çlirohet nga barra, të përballet në sy me realitetin dhe të njohë Kosovën. Kjo do të ishte mirë për të gjithë, së pari për vetë Serbinë”

Kryeministri Edi Rama gjatë vizitës së tij të dytë në Serbi, ku mori pjesë në Samitin e tretë Kinë – Vendet e Europës Qendrore dhe Juglindore, ka dhënë një intervistë për televizionin serb N1, gjatë tëv cilës u është përgjigjur pyetjeve dhe tematikave më të rëndësisshme të marrëdhënieve mes dy vendeve.

Rama, pas deklaratës së bërë më 10 nëntor në konferencën e përbashkët me homologun Aleksandër Vuçiç, i ka kërkuar Serbisë sërish nga Beogradi që të njohë shtetin e Kosovës.

Sipas kryeministrit Rama, kjo është një barrë që Serbia mban dhe do të ishte në të mirën e tyre dhe të gjithëve që ata të përballen me realitetin dhe të njohin shtetin tashmë të pavarur të Kosovës.

“Marrëdhëniet tona duhet të ecin përpara. Unë vendosmërisht besoj se Serbia duhet të çlirohet nga barra, të përballet në sy me realitetin dhe të njohë Kosovën. Kjo do të ishte mirë për të gjithë, së pari për vetë Serbinë”, tha Rama.

Rama ka përsëritur se Serbia nuk është armiku i shqiptarëve dhe se e kaluara është lënë pas, por përkundrazi, e ka cilësuar si aleatin më të rëndësishëm në kuadër edhe të perspektivës Europiane.

Kryeministri shqiptar është shprehur se faktikisht armiku i vërtetë i dy vendeve janë disa nga problemet madhore të përbashkëta si, papunësia dhe varfëria që siç theksoi ai, janë pasojë e keqqeverisjes së kaluar në të dy vendet.

Në këtë kontekst, Rama ka nënvizuar se është shumë e rëndësishme për popujt e dy vendeve dhe të ardhmen e tyre që të bashkëpunojnë, për t’i lënë të kuptohet edhe Bashkimit Evropian që ata janë gati për t’u bërë pjesë e familjes evropiane dhe që BE të bindet për të ndihmuar rajonin e Ballkanit.

“Serbia nuk është armiku ynë, Serbia është potencialisht aleati ynë më i rëndësishëm. Ne kemi një armik të përbashkët: varfërinë, papunësinë, shumë gjëra që janë trashëgimi e qeverisë së keqe nga e kaluara, dhe këtu dhe atje. Serbia dhe Shqipëria duhet të punojnë së bashku për të siguruar që Bashkimi Evropian të bindet për të mbështetur Ballkanin”, është shprehur kryeministri Rama.

Sa i përket ndeshjes Serbi-Shqipëri të 14 tetorit, Rama është shprehur se futbolli nuk duhet të kthehet në një çështje kyçe. “Futbolli po bëhet një çështje e madhe kur kemi probleme të tjera pas nesh, si problemet që unë përmenda. Le të japim një të ardhme të begatë për popujt tanë. Le të bëjmë që e kaluara të mos ndikojë të ardhmen tonë më të mirë dhe së bashku ne mund të kemi një të ardhme më të mirë. Unë jam i sigurt për këtë. Le të bëjmë diçka të madhe së bashku. Le të mendojmë për veprat e mëdha. Ne nuk duhet të jemi aq të vegjël sa një top futbolli.” u shpreh kryeministri Rama.

I pyetur lidhur me ftesën e bërë nga ai për homologun Vuçiç për një vizitë në Tiranë, Rama ka konfirmuar se këtë ftesë ia ka thënë si në konferencën për shtyp të përbashkët më 10 nëntor, ashtu edhe në takimet private.

Rama është shprehur se Vuçiç mund të vijë e të thotë ç’të dojë në Tiranë dhe se asnjë nuk do të ndihet i provokuar. Kjo sepse siç tha ai, nuk ka komplekse rreth çështjeve të tilla.

“Unë e ftoj atë të vijë në Tiranë, e kam thënë në konferencën për shtyp dhe privatisht. Ai mund të thotë çfarëdo që ai dëshiron në Tiranë dhe askush nuk do të ndihet i provokuar, askush nuk do të ndjejë asgjë të gabuar, sepse populli shqiptar nuk ka komplekse  rreth çështjeve të mëdha. Në të njëjtën kohë ne duhet të bashkëpunojmë”, tha Rama.

Si ricorda l’adozione di una Convenzione Internazionale che però l’Italia non ha ratificato. Tutto iniziò con una tragedia dell'immigrazione...

Roma, 18 dicembre 2014 – Si celebra oggi, in Italia e nel mondo, la Giornata Internazionale del Migrante. La data non è casuale. Il 18 dicembre del 1990, al termine di un percorso quasi ventennale, l’assemblea generazione delle Nazioni Unite adottò infatti la “Convenzione Internazionale sulla Protezione dei Diritti dei Lavoratori Migranti e dei Membri delle loro Famiglie” .

Fu una tragedia dell’immigrazione, verificatasi nel 1972, a spingere la comunità internazionale ad avviare un confronto che avrebbe portato all’adozione di questo strumento giuridico, per tutelare quanti hanno lasciato il loro Paese d’origine per costruirsi altrove un futuro migliore. Un camion che ufficialmente doveva trasportare macchine da cucire ebbe un incidente all’interno del tunnel del Monte Bianco, morirono ventotto lavoratori originari del Mali che, nascosti nel rimorchio, cercavano di raggiungere la Francia.

I novantatre articoli della Convenzione, tra le altre cose, vietano le discriminazioni, i trattamenti disumani e lo sfruttamento, e sanciscono una lunga serie di diritti indipendenti dallo status legale dei lavoratori migranti. Parlano ad esempio di accesso alle cure essenziali, di libertà di espressione, religione o associazione, garantiscono l’istruzione di base per i loro figli, combattono gli arresti arbitrari e le espulsioni collettive.

I migranti regolari hanno naturalmente diritti aggiuntivi, come quello alla parità di trattamento con gli autoctoni nell’accesso all’istruzione, all’orientamento e alla formazione professionale, agli alloggi anche popolari, ai servizi sociali e sanitari. Dovrebbero inoltre essere coinvolti nelle decisioni che riguardano la vita e l’amministrazione delle comunità locali. Si tutela poi la famiglia, favorendo i ricongiungimenti ed estendendo molti dei diritti del lavoratore migrante ai suoi familiari.

Quel testo ha ormai ventiquattro anni, ma finora l’hanno ratificato meno di cinquanta Stati. Si tratta per lo più di Paesi del cosiddetto “sud del mondo”, mentre mancano all’appello quelli dell’Europa e del Nord America che pure oggi sono la terra promessa per tanti lavoratori migranti.

Tra gli assenti, c’è anche l’Italia. La legislazione italiana, va sottolineato, è già ampiamente coerente con la Convenzione. Una situazione che rende ancora meno giustificabile il ritardo nel fare suo il testo adottato dall’Onu, un passo per ribadire che l’immigrazione è un tema globale e globale deve essere la difesa dei diritti dei suoi protagonisti.

Mbeten të njëjta kriteret për marrjen e vizave jo-emigruaese, por trefishohet kohëzgjatja e vlefshmërisë së tyre për qytetarët shqiptarë

Ambasadori i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Alexander Arvizu deklaroi të enjten në një intervistë televizive se, vizat amerikane për shqiptarët do të kenë një vlefshmëri prej 3 vjetësh. “Vizat më popullore zgjaten në 3 vjet; kjo gjë është në të mirë të njerëzve, u kursen kohë dhe para”, u shpreh ambasadori Arvizu, i cili shtoi  se, “kemi një politikë të re që do të zbatohet për vizat”. “Shqiptarët që kualifikohen për marrjen e vizës së vizitorit, duke nisur nga 19 dhjetori 2014, do të kenë mundësinë ta kenë atë për tre vjet”, tha Arvizu.

Arvizu deklaroi se ky është një hap i rëndësishëm dhe duhet që të vlerësohet. Përsa i përket liberalizimit të plotë të vizave, ambasadori Arvizu tha se, është ende herët dhe duhet shumë punë. Në këtë listë bëjnë pjesë një grup shumë i vogël vendesh. Në SHBA mund të shkojnë pa viza shtetasit e vetëm 35 vendeve, tha Arvizu.

Sot mbërrin edhe konfirmimi nga ambasada amerikane në Tiranë me anë të një komunikate shtypi: Nga sot vizat për studime, turizëm dhe biznes, për të gjithë ata qytetarë shqiptarë që kualifikohen, do të jenë 3-vjeçare.

Sipas ambasadës amerikane, kjo do të thotë që “nëse ju konsideroheni të kualifikuar dhe merrni një vizë për të vizituar Shtetet e Bashkuara, viza juaj do të jetë e vlefshme për 3 vjet në vend të një viti. Kjo periudhë e re vlefshmërie  do t’u lehtësojë gjërat shqiptarëve, të cilët bëjnë pushimet, studiojnë, bëjnë biznes apo vizitojnë familjet e tyre në Shtetet e Bashkuara vazhdimisht”.

“Është e rëndësishme të theksohet – përfundon komunikata – se kualifikimet për marrjen e një vize nuk kanë ndryshuar: çdo aplikant duhet të tregojë se do e përdorë vizën ashtu si duhet dhe nuk synon të emigrojë ilegalisht në Shtetet e Bashkuara”.

Kontrollonte një trafik kokaine prej 100 milionë eurosh në vit. Pas arrestimit në Bergamo të “kolegëve” të tij, ishte zhdukur në Belgjikë e më pas në Holandë. I shpallur në kërkim ndërkombëtar, arrestohet nga policia holandeze në aeroportin e Eindovhen-it.

Romë, 19 dhjetor 2014 – E thërrisnin “Messi i Shqipërisë” ndoshta për ngjashmërinë me futbollistin argjentinas, apo për aftësinë e tij në driblimin e kontrolleve të policisë. Nuk është fjala për një futbollist kuqezi, por për një trafikant të shumëkërkuar në Itali e mbarë Evropën, të arrestuar më në fund në një aeroport të Holandës.

Quhet Bledar Pajana e konsiderohet një ndër narkotrafikantët më të mëdhenj në Evropë me bazë në Brescia.

Administronte trafikun e kokainës që vinte nga Amerika e Jugut, e që nga Lisbona dhe Madridi mbërrinte në Veri të Italisë. E është fjala për 200 kg kokainë në muaj, për një xhiro prej 100 milionë eurosh në vit.

Pajana ishte arratisur nga Italia në tetor kur dy nga njerëzit e tij më të besuar u arrestuan në provincën e Bergamos me rreth 20 kg kokainë.

Ka shkuar fillimisht në Belgjikë e më pas në Holandë, ku për shkak të jetës që bënte – shpenzime të larta e bixhoz – është pikasur nga policia që ish vënë në kërkim të tij. U ndalua pranë aeroportit të Eindhoven-it në Holandë, teksa po shoqëronte një person që do të merrte avionin për në Itali.

Di Gjergji KAJANA

Gli USA e il popolo albanese vivono una stretta partnership dal 1920 quando, in rispetto dei 14 punti di Wilson che sancivano tra l’altro il diritto alla autodeterminazione dei popoli, Washington appoggiò l’adesione dell’Albania nella Società delle Nazioni, l’ONU dell’epoca post-Prima Guerra Mondiale. Gli americani hanno liberato il Kosovo dal giogo di Milosevic nel 1999 e hanno aiutato Tirana ad aderire nella NATO nel 2009. È per questo che, nel normale ricambio periodico degli ambasciatori effettuato dalle cancellerie degli stati nelle capitali dei paesi dove tengono ambasciata, a Tirana l’avvicendamento americano desta più curiosità e attesa di tutti gli altri, anche più di quelli di Bruxelles. È cosi anche per l’avvicendamento di quest’inizio anno di Arvizu con Donald Lu.

È appena terminato, quindi, il soggiorno diplomatico quadriennale (novembre 2010 - gennaio 2015) di Alexander Arvizu alla testa dell’ambasciata USA a Tirana. Ed è stato un soggiorno molto intenso, coinciso con la stretta autoritaria di Berisha dopo le proteste dell’opposizione che reclamava di aver subito brogli alle elezioni del 2009. Dopo il 21 Gennaio l’ambasciatore definì “una decisione da uomo di stato” il fatto che l’autore politico di quel massacro annullò un raduno previsto per il 29 gennaio. Il raduno convocato da Berisha si sarebbe dovuto svolgere un giorno dopo un altro raduno chiamato da Edi Rama per commemorare le vittime. Gli USA osteggiavano lo svolgimento di tutti e due i raduni e, per bocca di Arvizu, si complimentarono pubblicamente con Berisha per aver richiamato quello convocato da lui. Consapevoli dei rancori che covavano tra simpatizzanti dei due grandi partiti albanesi, non a torto gli americani temevano che le violenze potessero continuare ed estendersi. Berisha e Rama si consideravano rispettivamente “golpista” e “assassino”. Non era un timore infondato quello del riprendersi degli scontri ma in Albania si ricordò per tanto tempo la definizione di Arvizu “uomo di stato” rivolta verso Berisha, estrapolata dal contesto di una più lunga dichiarazione. Arvizu “l’albanese” venne segnato da quel termine.

Ad aver segnato inconfondibilmente il soggiorno di Arvizu rimane però un altro fatto, sempre legato all vicende tragiche del 21 Gennaio e stranamente mai abbastanza riconosciuto dagli editorialisti albanesi. Trovatasi sotto il fuoco delle accuse berishiane per la decisione di voler interrogare gli effettivi della Guardia Repubblicana coinvolti nella sparatoria unilaterale che causò le morti nella protesta, il Procuratore Generale Ina Rama chiese l’aiuto tecnico americano nelle indagini. Arvizu appoggiò la richiesta in una congiunta conferenza stampa con Rama. I risultati delle indagini condotte nei laboratori della FBI fecerò scientificamente noti agli albanesi i nomi dei tiratori killer del massacro, persone poi riconosciute non colpevoli dalla Corte di Tirana con una vergognosa sentenza del  7 febbraio 2013. I risultati delle indagini svolte negli USA sono la prova tecnica più credibile e veritiera sul 21 Gennaio che tanto ha segnato la recente storia albanese. Come il suo predecessore Withers, l’uomo di Washington che saluta Tirana è stato cosi – tramite il peso del sostegno politico e morale dato a un servitore di stato come Ina Rama trovatasi sotto l’attacco della politica - un difensore della divisione del potere giudiziario da quello politico.

Arvizu e l’”uomo di stato” sono sempre stati, infatti, ai ferri corti perché l’interesse geostrategico USA richiede una Albania stabile garante della sicurezza dei Balcani. Berisha minò non solo la stabilità politica interna albanese orchestrando nel 2011 massacri sparati ed elettorali (leggi: la “vittoria” di Basha nelle elezioni amministrative per Tirana) ma ballò – insieme all’Alleanza Rossonera - pericolosamente attorno al fuoco nazionalista a cavallo tra il 2012 e l’anno elettorale 2013. In rappresentanza degli USA Arvizu condannò la retorica nazionalista albanese. Se non contenuta, essa poteva provocare un raffreddamento di Tirana con i suoi vicini ed avvelenare così il clima di collaborazione tra i paesi balcanici, clima nato sulle ceneri della guerra americana per il Kosovo nel ’99. Arvizu può essere ricordato come un buon amico dell’Albania anche in questo contesto: per la condanna ufficiale dell’ultima inconcludente e dannosa vampata di nazionalismo albanese.

 Il diplomatico che saluta Tirana è stato un dignitoso rappresentante del più democratico paese del mondo e, nell’esercitare le sue funzioni, ha voluto che gli albanesi continuassero a viverla la democrazia, per quanto imperfetta e difficile da realizzare essa sia dentro i nostri confini.  

"Come si chiamano? Dove abitano? In che classi vanno i bambini?", l'interpellanza presentata in un comune del comasco. "Nessuna discriminazione, siamo al limite della sopportazione..."

Como, 19 gennaio 2015 - Il nemico, per combatterlo, devi conoscerlo. Sapere chi è, dove e come vive, indagare sul suo stato di salute, scoprire anche in che classe va suo figlio. Ci vuole una vera e propria schedatura, senza stare a sottilizzare sulla privacy.

É la linea dei consiglieri comunali Alberto Sampietro e Gabriele Pagani della lista “Guanzate Viva”, emanazione della Lega Nord in un paesino da cinquemila anime in provincia di Como.  I due siedono tra i banchi dell'opposizione nell'assemblea che stasera discuterà la loro interpellanza “per la tutela dei cittadini guanzatesi”.

“A fronte di continui furti, vandali locali, il diffondersi della prostituzione in controllata e del continuo spargersi di drogati, di immigrazione clandestina e la possibile diffusione di malattie pericolose – scrivono – chiediamo a questa amministrazione all'assessore competente un rapporto il più dettagliato possibile”. Quindi, con una grammatica spesso claudicante, fanno una lista di cose da scoprire.
 
“Quanti immigrati regolari e irregolari – vogliono sapere – ci sono a Guanzate; Tutti i nominativi di come si chiamano (sic); Se convivono e con chi convivono; Dove abitano e in quali condizioni; Se hanno un contratto regolare d'affitto: Che lavoro fanno e se hanno un regolare contratto di lavoro; Quanti figli hanno; Se i figli vanno a scuola o all'asilo e di che classi fanno parte; Se sono in regola con il pagamento delle rette scolastiche e dell'asilo”.

E ancora, “se pagano le tasse e se si cosa pagano; Se hanno la tessera sanitaria e se sono sottoposti a visite mediche periodiche a fronte di eventuali spostamenti nel loro paese d'Origine; quando spende il comune per loro nel sociale; Quanto spende il comune per le mense scolastiche degli alunni della scuola primaria  dell'asilo”.  

“Oltre al rapporto – scrivono inoltre Sampietro e Pagani – chiediamo cosa fa l'amministrazione per controllare questa situazione ormai al limite della tolleranza”. E poi, per abbondare, “che siano estesi questi controlli anche per le prostitute e gli ambulanti che frequentano il nostro territorio”.

I due consiglieri, infine, giocano d'anticipo rispetto ai soliti maligni che li accuseranno (perché mai?) di xenofobia. “Attenzione siamo al limite della sopportazione e che questa richiesta non venga presa come un atto discriminatorio o altro in quanto se c'è qualcuno che sta subendo dei gravissimi torti siamo noi cittadini guanzatesi comuni e onesti che siamo abituati purtroppo a subire e a tacere”.

Stranieriinitalia.it/Shqiptari i Italisë
(Ndiqni Shqiptariiitalise.com edhe në Facebook dhe Twitter)

Pasi u zhgënjyen nga sistemi i drejtësisë, familjarët e katër viktimave të protestës së 21 janarit 2011 po humbasin shpresat edhe te qeveria e majtë.

Nga Lindita Çela, BIRN 

Jeta e Ana Veizit është e ndarë në dy pjesë; para dhe pas 21 janarit 2011- dita kur babai i saj u vra bashkë me tre protestues të tjerë në tubimin para Kryeministrisë. Katër vjet pas ngjarjes, vajza adoleshente e Ziver Veizit shfaqet me fytyrë të zbehtë dhe sy të fikur në kolegjin turk të Durrësit, ku studion falë një burse të dhënë nga shteti.

Është e ndrojtur dhe e tërhequr, por flet me maturinë e një të rriture.

“Kanë kaluar 4 vjet dhe është shumë.  Si mund të pritet kaq gjatë për të dënuar ata që të gjithë i panë se vranë babanë tim. E vetmja gjë që dua është drejtësia,” thotë Ana, e trishtuar që përvjetori i katërt i 21 janarit po i gjen në të njëjtën situatë si më parë.

Drejtësia e munguar është dhimbja që ndajnë bashkë katër familjet e viktimave të protestës së 21 janarit; Ziver Veizit, Hekuran Dedës, Faik Myrtajt dhe Aleks Nikës. Në të katër shtëpitë e tyre janë hapur dyert për vizita, ndërsa shpresa po ia lë vendin dalëngadalë  zhgënjimit.

Dy të akuzuarit për vrasjet, ish-komandanti i Gardës, Ndrea Prendi dhe ish-gardisti Agim Llupo ndodhen prej kohësh të lirë. Çështja e tyre ka ngecur prej një viti e gjysmë në Gjykatë të Lartë, ku gjasat janë të shtyhet edhe për disa kohë.

Pas zhgënjimit nga gjyqësori, familjarët e viktimave i kishin varur shpresat për drejtësi tek rotacioni politik, por ngjitja në pushtet e Edi Ramës nuk ka sjellë asnjë ndryshim në zbardhjen e plotë të vrasjeve të 21 Janarit.

Ana Veizi, ndër të paktët adoleshente që shkëmben mesazhe për festa e përvjetorë me kryeministrin Edi Rama e mirëkupton megjithatë, ndërsa thotë se ai s’mund t’i bëjë të gjitha njëherësh.

“Por do të kisha dashur që kjo histori të ishte mbyllur, të mos flitej më për 21 janarin, drejtësinë e munguar, familjarë që enden gjykatave. Do të doja që kjo histori të zgjidhej, e unë të jetoja një jetë normale”- thotë ajo.

Njësoj si për Anën, edhe jeta e Renato Myrtajt ka ndryshuar këto katër vite. Djali i Faik Myrtajt sapo është bërë baba, punon në OSHEE-në e Fierit dhe me zor ia del të sigurojë jetesën për familjen me 5 anëtarë.

Pritja e gjatë dhe vështirësitë e jetës ia nxjerrin hapur zhgënjimin që ka me drejtësinë, por edhe me pushtetin e së majtës në drejtim të çështjes së 21 janarit.

“Kurrë nuk ma merrte mendja që do të na linin pas dore. Ata që vranë babanë janë të lirë. Na premtohet drejtësi e çështja zvarritet gjykatave. Gati- gati po besoj që kujtohen për ne, vetëm kur duan të bëjnë homazhe për 21 janarin”- thotë i zemëruar Renato Myrtaj.

Të mërkurën është ceremonia e radhës, por Renato nuk dëshiron të bëhet më pjesë e një kortezhi të tillë. Një zhgënjim të ngjashëm e lexon edhe në sytë e familjarëve të Hekuran Dedës, të cilët presin miq e shpërndajnë cigare në shtëpinë e tyre në Laknas të Tiranës.

“Vitet vijnë duke e largu, ndërsa dhimbja thellohet. Kur shoh në televizor se ata që më vranë djalin, gëzojnë dhe qeshin, lus veten të futem sa më parë në dhe. Rroj për të parë drejtësinë të vihet në vend”- thotë Dudie Deda.

Nëna e Hekuran Dedës ka veçse pak javë që është përfshirë në skemën e pensionit social nga qeveria, duke siguruar pak para për familjen. “Katër vjet janë shumë. Ne nuk do ta falim kurrë 21 janarin, megjithëse kemi ende besim se Edi Rama do ta zbardhë çështjen,” thotë vëllai i Hekuranit, Zabiti.

Ndarja “komplekse” e 21 janarit

E ndërsa familjarët e viktimave janë të zhgënjyer nga pritja e gjatë, Prokuroria dhe Gjykata e Lartë kërkojnë ende kohë për t’u dhënë drejtim çështjeve. Nga të katër viktimat e 21 janarit, vrasja e Aleks Nikës është ende e pazbardhur dhe po hetohet në Prokurorinë e Tiranës.

Pak ditë më parë, bashkëshortja e tij, Rajmonda dhe xhaxhai Mark Nika takuan Raportuesin për Shqipërinë në Parlamentin Europian, Knut Fleckenstein, me shpresën se do të shtynte përpara autoritetet shqiptare për zbardhjen e vrasjes.

“Kemi 4 vjet që endemi në dyert e institucioneve për të mësuar se kush është përgjegjës për vrasjen e Aleksit. Kjo zvarritje është vdekjeprurëse për ne dhe të afërmit tanë,” thotë Mark Nika. Ai bën përgjegjës Prokurorinë e Përgjithshme për dështimin 4-vjeçar me çështjen, por organi i akuzës thotë se kjo çështje është komplekse.

Albi Serani, këshilltar për mediat i Prokurorit të Përgjithshëm përgjigjet se janë kryer disa analiza të përbashkëta polici-Prokurori për 21 Janarin dhe se organi i akuzës i ka deleguar një numër të madh veprimesh Policisë së Shtetit.

“Janë shumë veprime dhe me natyrë komplekse të cilat kërkojnë kohën e tyre për të arritur në konkluzione konkrete,” thotë ai.

Kohë kërkon edhe Gjykata e Lartë, për të dalë me një vendim përfundimtar për dy të akuzuarit për 21 janarin. Prej 28 tetorit 2013, në Gjykatën e Lartë ka mbërritur rekursi i Prokurorisë kundër vendimit të Apelit që dënoi me 1 vit burg Ndrea Prendin dhe 3 vite burg Agim Llupon.

Një vit e gjysmë më pas, çështja ka mbetur ende në dhomën e këshillimit. Zëdhënësja e Gjykatës së Lartë, Ida Vodica pohon se është zgjedhur relatori i çështjes së 21 janarit, i cili është gjyqtari Edmond Islamaj, ndërsa lë të kuptohet se do të konsumohet afati i përcaktuar në ligj.

“Dhoma e këshillimit ka 2 vjet afat për të vendosur për 21 janarin,” thotë zëdhënësja e Gjykatës së Lartë.

I sprovuar me këto përgjigje nga sistemi i drejtësisë, Mark Nika pret më shumë rol nga ekzekutivi në mbylljen e këtij kalvari.

“Detyrimi i qeverisë aktuale është i madh, sepse dihet botërisht që ne na vrau qeveria Berisha. Por deri më tash kemi hasur në heshtje dhe është e papëlqyeshme për ne kjo punë,” thotë xhaxhai i Aleks Nikës.

Dëmshpërblimet presin firmën e Ramës

Kryeministri Edi Rama, njësoj si familjarët e viktimave e pret drejtësinë për 21 Janarin nga gjyqësori. Por ai vetë  ka marrë përsipër të zgjidhë me marrëveshje një çështje tjetër; atë të dëmshpërblimit për viktimat e 21 janarit.

Që prej 17 Janarit 2014, familjarët e viktimave kanë kërkuar nga shteti shqiptar një dëmshpërblim prej 400 milionë lekësh të reja, bazuar në legjislacionin shqiptar dhe Konventën Europiane për të Drejtat e Njeriut.

Kërkesa erdhi pas vendimit të Gjykatës së Apelit, që përtej dënimeve qesharake për të akuzuarit, e cilësonte Gardën e Republikës dhe Ministrinë e Brendshme përgjegjëse për 4 vrasjet në Bulevard. Një vit më pas, kjo kërkesë është në pritje të një vendimi nga Këshilli i Ministrave.

Familjarët e Aleks Nikës, të cilët kanë refuzuar të bëhen pjesë e një dëmshpërblimi të mundshëm nga qeveria, nuk heqin dorë nga kërkesa e tyre për të mësuar se kush e vrau atë.

“Duam vetëm autorin e vrasjes, duam drejtësi. Asgjë tjetër,” përfundon Mark Nika.

Reporter.al

Il "valore dell'immigrazione" in una ricerca della Fondazione Leone Moressa. “Innegabile l'apporto dei lavoratori stranieri in termini di ricchezza e sviluppo”

Roma, 28 gennaio 2015 - Gli immigrati sono un peso per l'Italia? Macché, sono una ricchezza e chi dice il contrario non sa fare i conti.

A quantificare il “valore dell'immigrazione” è una ricerca realizzata dalla Fondazione Leone Moressa con il sostegno di Open Society Foundations, che sarà presentata il 29 gennaio presso la Presidenza del Consiglio dei Ministri. Dice che i 2,4 milioni di occupati stranieri producono l’8,8% della ricchezza nazionale, per una cifra complessiva di oltre 123 miliardi di euro.

I ricercatori hanno messo anche sui piatti della bilancia i costi e i benefici dell'immigrazione. E, stando alle anticipazioni della ricerca, hanno scoperto che per le casse dello Stato le entrate riconducibili alla presenza dei cittadini stranieri superano le uscite di quasi 4 miliardi di euro.

“Il dibattito sull’immigrazione – scrivono i ricercatori - assume spesso toni ideologici, polarizzando la questione su posizioni inconciliabili che portano l’opinione pubblica ad essere o “a favore” o “contro” l’immigrazione. Oggi, invece, da un punto di vista strettamente economico, non si può sottovalutare l’apporto che il fenomeno migratorio genera in termini di ricchezza e sviluppo”.

Nel suo primo discorso il nuovo Presidente della Repubblica si rivolge anche alle "numerose comunità straniere presenti nel nostro Paese". E parla dell'emergenza umanitaria nel Mediterraneo

Roma, 3 febbraio 2015 – Il nuovo presidente della Repubblica Sergio Mattarella ha salutato anche gli immigrati e ha parlato anche di immigrazione stamattina nel suo discorso al Parlamento dopo il giuramento.

“Parlare di unità nazionale – ha sottolineato – significa ridare al Paese un orizzonte di speranza. Perché questa speranza non rimanga un'evocazione astratta, occorre ricostruire quei legami che tengono insieme la società.  A questa azione sono chiamate tutte le forze vive delle nostre comunità in Patria come all'estero” ha spiegato il nuovo Presidente della Repubblica.

“Ai connazionali nel mondo – ha quindi aggiunto – va il mio saluto affettuoso.Un pensiero di amicizia rivolgo alle numerose comunità straniere presenti nel nostro Paese”.

Mattarella ha parlato anche dei barconi carichi di disperati che attraversano il Mediterraneo: “Le guerre, gli attentati, le persecuzioni politiche, etniche e religiose, la miseria e le carestie generano ingenti masse di profughi. Milioni di individui e famiglie in fuga dalle proprie case che cercano salvezza e futuro proprio nell'Europa del diritto e della democrazia”.

“È  questa un'emergenza umanitaria, grave e dolorosa, che deve vederel'Unione Europea più attenta, impegnata e solidale. L'Italia  ha sottolineato il Capo dello Stato – ha fatto e sta facendo bene la sua parte e siamo grati a tutti i nostri operatori, ai vari livelli, per l'impegno generoso con cui fronteggiano questo drammatico esodo.

“A livello internazionale – ha aggiunto quindi Mattarella – la meritoria e indispensabile azione di mantenimento della pace, che vede impegnati i nostri militari in tante missioni, deve essere consolidata con un'azione di ricostruzione politica, economica, sociale e culturale, senza la quale ogni sforzo è destinato a vanificarsi”.

Dalla Libia erano partiti quattro gommoni sul mare a forza 8. I racconti dei superstiti: "I trafficanti ci hanno derubato e minacciato con bastoni e pistole".
Renzi: “Il problema non è Mare Nostrum o Triton, ma l Libia. L’Europa deve intervenire”
Il presidente Mattarella: "Colpito dalla nuova immane tragedia umanitaria"
Il Papa: "Prego per le vittime, più solidarietà: a nessuno manchi il soccorso" 

Roma, 11 febbraio 2015 - Si stanno ricostruendo in queste ore, attraverso le testimonianze dei superstiti, i contorni di una delle peggiori tragedie dell'immigrazione mai verificatasi nel Mediterraneo. Sarebbero quattro i gommoni partiti lo scorso fine settimana dalla Libia e naufragati, ognuno con un centinaio di persone a bordo, secondo quanto riportato dai superstiti della tragedia, e su un totale di 420 persone partite - compresi i 29 morti assiderati - le vittime sarebbero circa 330.

"Di questi 4 - ha spiegato oggi all'ANSA Flavio Di Giacomo, portavoce in Italia dell'Organizzazione Mondiale delle Migrazioni. - uno è il gommone soccorso dalla Guardia Costiera lunedì (con 105 persone a bordo) e che ha visto la morte per ipotermia di 29 migranti. Altri due gommoni (con 105 e 107 persone) sono naufragati e i 9 sopravvissuti in mare sono stati soccorsi da un mercantile (e poi trasbordati su un rimorchiatore) e portati stamattina a Lampedusa. Il quarto gommone non sarebbe mai stato avvistato, ma i sopravvissuti affermano che a bordo ci sarebbero state altre 100-105 persone, tutte presumibilmente disperse".

"Su un totale di 420 persone partite sabato, le vittime totali, compresi i 29 di cui si è avuta notizia ieri, sarebbero quindi circa 330" aggiunge Di Giacomo. Un  team dell' Oim a Lampedusa  sta fornendo assistenza ai sopravvissuti ospitati nel centro di accoglienza dell'isola. "I migranti sono tutti giovani uomini, l'età media è di circa 25 anni, provenienti da paesi subsahariani, in particolare Mali, Costa d'Avorio, Senegal, Niger. Per alcuni di loro la Libia era un paese di transito, mentre altri vi lavoravano da tempo, infatti parlano anche un po' di arabo. Hanno raccontato di essere stati costretti a salire sui gommoni con la forza, minacciati da bastoni e pistole, e derubati dei loro avere da parte dei trafficanti".

"Questa tragedia conferma ancora una volta come i trafficanti trattino i migranti, soprattutto i subsahariani, come un carico umano senza valore. Hanno fatto partire oltre 420 persone con condizioni di mare assolutamente proibitive - il mare era forza 7 e c'erano onde alte 8 metri - di fatto mandando la gente a morire" conclude il portavoce dell'Oim.

Renzi: “Il problema non è Mare Nostrum o Triton, ma l Libia. L’Europa deve intervenire”

"ll Paese è fuori controllo, l'Europa deve intervenire. La politica non strumentalizzi i morti. Impossibile stabilire un nesso tra immigrazione e terrorismo"

"Non è che con Mare Nostrum non si moriva e adesso si muore. Il problema non si risolverà fino a quando non si risolve il problema della Libia".

Dopo l'ennesima strage nel Mediterraneo, Matteo  Renzi chiede di guardare a monte di queste tragedie e cioè al Paese da cui partono i barconi. Un tema che domani il presidente del Consiglio italiano vuole portare a Bruxelles, dove si incontreranno i capi di stato e di governo dell'Unione Europea.

"Chiederemo all'Europa di intervenire, di fare di più. Non c'è solo la Grecia o l'Ucraina, ma anche la Libia. Questo lo dirò domani al Consiglio europeo. La Libia è totalmente fuori controllo" ha spiegato Renzi a SkyTg24.

Secondo il premier, "se vogliamo mettere fine a questo Mediterraneo come cimitero la priorità è risolvere la situazione in Libia, non il derby tra chi vuole Mare nostrum o Triton".  Un riferimento alle tante richieste si ripristinare l'operazione umanitaria condotta autonomamente dall'Italia prima che venisse sostituita da quella, decisamente di minore portata, gestita dall'Agenzia europea per le frontiere Frontex.

"Quando ci sono morti, anche soltanto per rispetto l'idea di usarli come strumentalizzazione fa male al cuore" ha poi attaccato il premier, puntando il dito contro chi nel dibattito politico, "non guarda la realtà ma solo le proprie posizioni ideologiche". Poi ha ribadito: "Stabilire un nesso tra l'immigrazione attraverso le carrette del mare e il terrorismo è impossibile".

Mattarella: "Colpito dalla nuova immane tragedia umanitaria"

Il presidente della Repubblica, Sergio Mattarella, è "colpito dalla nuova immane tragedia umanitaria avvenuta in acque internazionali". Il capo dello Stato, fa sapere il Quirinale, segue da vicino la vicenda e esprime "apprezzamento per l'opera dei soccorritori che ha permesso di salvare molte vite".

Il Papa: "Prego per le vittime, più solidarietà: a nessuno manchi il soccorso".

Dopo l'ennesima strage anche la voce di Papa Francesco si alza a chiedere più solidarietà verso i profughi e più sforzi per evitare altre tragedie.

"Seguo con preoccupazione le notizie giunte da Lampedusa, dove si contano altri morti tra gli immigrati a causa del freddo lungo la traversata del Mediterraneo” ha detto il papa stamattina durante l'udienza generale. “Desidero assicurare la mia preghiera per le vittime e incoraggiare nuovamente alla solidarietà, affinchéa nessuno manchi il necessario soccorso".

Non è certo la prima volta che il papa parla del dramma dei barconi, puntando il dito contro l'atteggiamento di chi dovrebbe salvarli e accoglierli. "I Migrantimuoiono in mare per la nostra indifferenza", disse proprio a  Lampedusa nel luglio del 2008. E ancora: "Quei nostri fratelli e sorelle cercavano di uscire da situazioni difficili per trovare un po' di serenita' e di pace; cercavano un posto migliore per se' e per le loro famiglie, ma hanno trovato la morte".

E anche sabato scorso, incontrando in Vaticano i prefetti italiani, Francesco ha rivolto loro una particolare raccomandazione per l'immigrazione. “Occorre garantire,  insieme con la fedeltà al dettato della legge e delle altre disposizioni vigenti, lo scrupoloso rispetto dei diritti fondamentali di ogni persona umana".

Zi në familjen e ish ambasadorit shqiptar në Itali, Llesh Kola. Fleura, vajza e tij 29-vjeçare ka ndërruar jetë në një aksident rrugor të ndodhur gjatë mbrëmjes të së enjtes në Mullet, në aksin rrugor Elbasan-Tiranë.

Pas përplasjes me një tjetër makinë, Fleura Kola ka mbetur e bllokuar brenda automjetit. Për nxjerrjen e trupit të saj nga makina është nevojitur ndërhyrja e forcave zjarrfikëse. Fleura Kola mori dëmtime të forta në kokë të cilave nuk mundi t’i mbijetonte. 29-vjeçarja mbërriti e pajetë në spital.

Ajo udhëtonte në një makinë me gazetarin Çim Peka, që ka pësuar dëmtime të rënda në gjymtyrë, por ndodhet jashtë rrezikut për jetën. Ai u dërgua menjëherë në spitalin e Traumës ku iu nënshtrua një ndërhyrjeje kirurgjikale.