Qytetarët shqiptarë bëjnë mirë të mendohen para se të marrin rrugën për të kërkuar azil politik, duke harxhuar paratë dhe pasuritë e tyre. Nuk u japim azil politik, nuk vijnë nga një vend në luftë”

Tiranë, 28 prill 2015 – Ambasadori i Suedisë në Tiranë, Patrick Svensson shprehu shqetësimin e qeverisë së tij për fluksin në rritje të azilkërkuesve. “Autoritetet suedeze janë të shqetësuara për këtë fluks azilkërkuesish, jo vetëm nga Shqiperia por edhe nga vendet e luftës”, tha Svensson nga Kukësi, një ndër qarqet më të prekura nga fenomeni i mërgimit.

Ambasadori Svenson theksoi se, “Kërkesat për azil pranohen vetëm për ata persona që ndiqen, persekutohen në vendlindje, për shkak të konfklikteve. Prandaj, është e kotë që shqiptarët të kerkojnë azil pasi Shqipëria nuk është në luftë. Qytetarët shqiptarë bëjnë mirë të mendohen para se të marrin rrugën për të kërkuar azil politik, duke harxhuar paratë dhe pasuritë e tyre. Nuk u japim azil politik, nuk vijnë nga një vend në luftë tha ambasadori suedez.

Nga ana tjetër, Ambasadori kërkoi që qeveria shqiptare të mbrojë qytetarët e vet dhe t’i informojë ata. “Qeveria duhet të informojë shtetasit e vet mbi lëvizjen e lirë, të mos abuzohet me këtë pasi është shumë i rëndësishëm zbatimi korrekt i kritereve që u lejojnë shqiptarëve të lëvizin pa vizë”, theksoi ambasadori suedez.

Shqiptari i Italisë
(Ndiqni Shqiptariiitalise.com edhe në Facebook dhe Twitter)

Sanneh është 11 vjeç, ka humbur të gjithë familjen e saj gjatë kapëcimit të Mesdheut. Apeli për “personat e tjerë që duan të vijnë në Itali”

Reggio Calabria, 29 prill 2015 – “Ju lutem, vëllezër e motra, mjaft me ardhjet në këtë mënyrë” shkruan vajza e vogël që do të thërrasim Sanneh.

Është 11 vjeç dhe sot ndodhet në duar të sigurta në shtëpinë e pritjes në Reggio Calabria, por për gjithë jetën e saj do të mbajë në vete dhimbjen dhe kujtimin e mbytjes që i shkatërroi familjen. Nëna, babai, motra dhe vëllai, u mbytën dy javë më parë në Mesdhe bashkë me 400 persona të tjerë, ndërsa ajo dhe 143 bashkudhëtarë u shpëtuan nga Marina Italiane.

Operatorëve të Komunitetit Papa Giovanni XXIII, që po kujdesen tani për të, u ka treguar atë udhëtim të nisur në fshatin e Gambias deri në epilogun tragjik. Për të dhe motrën e madhe, babai kishte blerë nga skafistët një vend “të privilegjuar”, mbi kuvertë e jo në stivë që u kthye në një çark miu. Por vetëm njëra nga dy vajzat arriti t’i shpëtojë vdekjes.

Sanneh, tregon Corriere della Sera, ka shkruar një letër drejtuar të gjithë atyre që mendojnë të bëjnë të njëjtin udhëtim të familjes së saj. Dhe u përgjërohet të mos nisen.

“Kam kapërcyer detin – shkruan vajza – për të ardhur në Itali, shumë vetë vdiqën, miqtë e mi më të mirë, motra e vëllai im vdiqën mes dallgëve për të ardhur në Itali … ju lutem, ua them të gjithë personave që përgatiten të vijnë këtu në këtë vend të qujtur Itali… deti është shumë shumë i rrezikshëm”.

“Ju lutem, vëllezër e motra, mjaft me ardhjet në këtë mënyrë. Ju lutem, ju lutem, ju lutem … mjaft… - është apeli i 11-vjeçares Sanneh – ua them këtë sepse e di çfarë pashë me sytë e mi”.

Lexo edhe: "E dashur, do të shpëtoj e do të jemi përsëri bashkë" Letrat e fundit të migrantëve 

Me filozofinë “Shtëpia e shqiptarit është e Zotit dhe e mikut”, fton të gjithë vizitorët jo vetëm të shijojnë ushqime tradicionale të shoqëruara nga një gotë verë e mirë, por edhe të njohin nga afër historinë e bukuritë natyrore, artin e kulturën shqiptare.

Romë, 1 maj 2015 -  “Ushqimi ynë, historia jonë, misteri ynë”. Me këtë temë, Shqipëria merr pjesë në Milano Expo 2015 me pavijonin e saj në brendësi të Cluster Bio-Mediterraneo.

Me pjesëmarrjen e saj në panairin më të rëndësishëm ndërkombëtar të këtij viti, Shqipëria në radhë të parë dëshiron t’i përgjigjet temës kryesore të panairit “Ne ushqejmë planetin, energji për jetën”, me debate mbi çështje të përdorimit të gjerë shkencës dhe teknologjisë në bujqësi, të sigurisë ushqimore apo mbi dieta të shëndetshme. Por sigurisht që Expo Milano 2015 është dhe rasti e vendi i përkryer për të krijuar partneritete me investitorët ndërkombëtarë me shkëmbime idesh dhe njohurish, që kanë për qëllim, zhvillimin e bujqësisë tradicionale dhe bio, dhe, më në përgjithësi, promovimin e identitetit kulturor shqiptar.

Pikërisht dhe për këtë arsye konceptimi i pavijonit shqiptar është menduar që të prekë disa fusha: Ekspozimi i një ushqimi të mirë, të cilin mund ta shoqëron me një gote vere të mirë, ndërsa shijon një pjesë nga historia e bukuritë natyrore, arti e kultura shqiptare.

Ushqim, kulturë por dhe bisedime

Në Expo Milano 2015, Shqipëria ka në fokus prezantimin e disa prej produkteve të saj më përfaqësuese; si vaji i ullirit, një shumëllojshmëri djathrash nga i gjithë vendi, dhe padyshim degustimi i verës sonë më të mirë. Shefat shqiptarë gjithashtu do të prezantojnë disa gatime karakteristike, receta e të cilave për momentin mbetet sekret, por një gjë është e sigurtë se gatimi ynë do të habisë të ftuarit me shijen e veçantë dhe teknikat e ndryshme të gatimit.

Kultura dhe arti janë një tjetër pikë e fortë e prezantimin të Shqipërisë në Expo. Pasi sigurisht që dhe syri do pjesën e tij. Është çekur sot një ekspozitë shumë interesante me kostume tradicionale më shumë se 100 vjeçare dhe ekspozita fotografike me vendet më të bukura të vendit.

Deri më 30 tetor, nuk të mungojnë forumet akademike, tavolina të rrumbullakëta të nivelit politik dhe të biznesit, të cilat do të shërbejnë edhe si një pikë kontakti shumë e rëndësishme për investitorë të mundshëm, që do të dëshirojnë të dinë më shumë rreth mundësive që vendi ynë ofron në aspektin e investimit dhe të zhvillimit në një sektor kaq të rëndësishëm për ekonominë.

Datat që nuk duhet t’i humbisni

Pas hapjes zyrtare të pavijonit të premten, do të ketë një sërë veprimtarish të tjera që do të vazhdojnë deri më 30 tetor, kalendarin e plotë të të cilave e gjeni në sitin e AIDA-s, Agjencia Shqiptare e Zhvillimit të Investimeve, të cilës i është besuar pjesëmarrja e Shqipërisë në Expo.

Por dy nga datat që nuk duhen humbur janë padyshim:
2 qershor: Dita Kombëtare e Italisë do ta gjejë pavijonin shqiptar në një festë të vërtetë. Ka qenë ftesa e kryeministrit Italian Mateo Renzi për Shqipërinë që të ketë një prezantim të saj në këtë ditë, duke u nisur dhe nga marrëdhëniet e ngushta mes të dy vendeve. Shqipëria do të prezantohet me produktet e saj më të mira, si e ftuar speciale e Italisë ku shefat më të mirë shqiptarë, të kryesuar nga Fundim Gjepali, shef ekzekutiv i restorantit Antico Arco në Romë, do të gatuajnë pjata tradicionale të kombinuara me teknikat më të reja të kuzhinës moderne.
19 tetor: Për të gjithë shqiptarët kjo ditë është një festë kombëtare, e që jo rastësisht korrespondon me ditën e Lumnimit të Nënë Terezës. Dhe për këtë arsye kjo ditë e veçantë është zgjedhur të jetë “Dita e Shqipërisë” në Expo Milano 2015. Pikërisht atë ditë do të çelet edhe ekspozita “Harmonia Fetare” që do të qëndrojë e hapur deri më 27 tetor. 

Policia godet një grup i strukturuar kriminal. Falsifikonin kryesisht dokumente italiane si patenta, karta identiteti dhe tesera shëndetësore, që u shiteshin personave që emigronin në mënyrë të paligjshme në ShBA, Kanada e vende të ndryshme të Evropës

Tiranë, 1 maj 2015 – Një grup kriminal që merrej me falsifikimin dokumenteve është shkatërruar sot nga policia shqiptare gjatë një operacioni të quajtur “Emigracioni i paligjshëm” të zhvilluar në Tiranë e Shkodër. Policia ka arrestuar në flagrancë 5 persona me akuzat e veprave penale të dhënies së ndihmës për kalim të paligjshëm të kufijve dhe pjesëmarrje në grup të strukturuar kriminal.

Të arrestuarit janë Kujtim Emiri, 59 vjeç, i dënuar edhe në vitin 2008 për veprën penale të falsifikimit të letërnjoftimeve, pasaportave e vizave si dhe prodhimin e mjeteve për falsifikim të dokumenteve, Bajram Xhaja, 58 vjeç, Xhelil Alla, 43 vjeç, Sofije Pepaj, 50 vjeç, lindur dhe banuese në Shkodër dhe Mihal Gjoka, 56 vjeç, banues në Tiranë.

Gjithashtu, Policia njofton se, gjatë këtij operacioni janë zbuluar dy laboratorë falsifikimi dokumentesh, kryesisht italiane si karta identiteti, tesera shëndetësore e patenta. Përveç pajisjeve kompjuterike që përdoreshin për falsifikimin e dokumenteve, policia ka sekuestruar edhe 38 mijë euro, rreth 700 mijë lekë si dhe 1.400 dollarë. Njëri laborator u gjet dhe u sekuestrua në banesën e Kujtim Emirit, ndërsa laboratori i dytë u gjet dhe u sekuestrua në banesën e Xhelil Allës.

Sipas policisë, 5 të arrestuarit rekrutonin njerëz që ishin të interesuar të largoheshin nga Shqipëria në drejtim të vendeve të BE-së, Britanisë së Madhe, SHBA-ve dhe Kanadasë, kundrejt shumave të parave. Për ata që donin të shkonin në vendet e BE-së duhet të paguanin 5.000 Euro, ndërsa 20.000 dollarë për në SHBA dhe Kanada. Nga hetimet rezulton se pasi i pajisnin me dokumentacion të falsifikuar kryesisht italiane personat e interesuar, i instruktonin se si duhet të silleshin në aeroportet e huaja dhe i orientonin me anë të telefonit. Personat e interesuar për të kaluar kufirin në dalje nga Shqipëria përdornin pasaportë biometrike dhe në aeroportet e huaja përdornin dokumentet e falsifikuara me të cilat ishin pajisur nga grupi kriminal.

Rrezikon të mbetet i paralizuar Flori Eollaj, që bashkë me dy të tjerë kish hyrë natën në shtëpinë e një 79 vjeçari

Torino, 5 maj 2015 – Flori Eollaj, 39 vjeç, është plagosur rëndë natën e shkuar e tani rrezikon të mbetet i paralizuar.

Nga rindërtimi i deritanishëm i ngjarjes, duket se rreth orës 3 të natës, një pensionist 79 vjeç është zgjuar nga zhurma e tre hajdutëve që po hynin në vilën e tij në Nole Canavese. Ka marrë pistoletën e ka qëlluar dy herë. Plumbat kanë kapur në shpatull njërin prej tyre, pikërisht Flori Eollajn, që ka mbetur në tokë i plagosur rëndë, ndërsa dy të tjerët ia kanë mbathur. Pensionisti ka thirrur më pas Karabinierët e Ndihmën e Shpejtë.

I plagosuri është dërguar menjëherë në spital ku është operuar. Mjekët thonë se është jashtë rrezikut për jetën por mund të mbetet i paralizuar për shkak se plumbi i ka prekur edhe shtyllën kurrizore.

Në vendngjarje kanë mbërritur Karabinierët që po marrin në pyetje të moshuarin për të zbardhur dinamikën e ngjarjes. Sipas tyre, mund të jenë shqiptarë edhe dy personat e tjerë, bashkëpunëtorë të 39-vjeçarit, për kapjen e të cilëve janë ngritur menjëherë disa postblloqe në zonë. 

Në blogun e tij online, shkrimtari Roberto Saviano i kushton sot një shkrim të riut shqiptar Klodian Elezi që humbi jetën në vendin e punës, në një kantier të EXPO-së, vetëm 20 ditë para se panairi më i madh ndërkombëtar të përurohej. Denoncon heshtjen e mediave mbi këtë tragjedi, që me të drejtë do të hapte një diskutim të gjerë e të rëndësishëm për Italinë e sotme e të ardhme "mbi kushtet e punës, mbi menaxhimin e tenderave, mbi rolin e medias, mbi imigracionin"

Në vijim teksti i plotë:

Nëse do të kishte qenë e mundur të mos flitnim për trazirat milaneze që shoqëruan përurimin e Expo 2015, ndoshta do të kishte pasur vend për të treguar historinë e Klodian Elezit.

Një histori që hap një këndvështrim të ri mbi panairin e madh botëror. Një histori që na ndihmon të reflektojmë mbi temat që me të vërtetë kanë rëndësi për Italinë e sotme dhe për atë të së nesërmes. Mbi kushtet e punës, mbi menaxhimin e tenderave, mbi rolin e medias, mbi imigracionin.

Këndvështrimi i kësaj historie qëndron dhjetë metra mbi tokë. Mbi një skelë të një kantieri ndërtimi. Nga aty, Klodiani 21­vjeçar, shqiptar me banim në provincën e Brescias, ra dhe humbi jetën. Ishte e shtunë, 11 prill. Një e shtunë pune për Klodianin dhe për kolegët të angazhuar për mbylljen në kohë rekord të punimeve për ndërtimin e Teem, tangjenciales së jashtme të Milanos.

Organet e drejtësisë kanë hapur një hetim rreth vdekjes së tij, sepse nga rindërtimi paraprak i ngjarjes duket se punëtori nuk kishte pajisjet e nevojshme të sigurisë. Kjo është çështja e parë: kushtet e punës në të cilat punohet kryesisht në sektorin e ndërtimit. Në vitin 2013 Instituti italian për fatkeqësitë në punë (INAI) ka regjistruar 600 raste vdekjesh në punë, 180 nga të cilat në veriperëndim të Italisë. 361 prej tyre në sektorin e industrisë dhe artizanatit.

Tema e dytë është vetë kantieri, që edhe më parë kishte qenë objekt i organeve të drejtësisë. Punimet për Teem kishin hyrë në hetimet për infiltrimet e Ndrangetës në tenderët në Lombardi, për të cilat u arrestuan 13 persona. Shoqëria kontraktuese, e pajisur me certifikatën anti­mafia, sipas hetuesve, menaxhohej nga bosi Giuseppe Galati, i cili drejtpërdrejt nga burgu, drejtonte iznesete veta.

Në Itali, vdesin “nga puna” mesatarisht 2 persona në ditë. Por kur numri i të vdekurve në ditë nga viti 2007 deri në vitin 2009 ishte pothuajse 4 në ditë. shtypi fliste për këtë çështje përditë.

Për Klodian Elezin, që vdiq 20 ditë përpara përurimit të Expo, nuk foli asnjë nga mediat e mëdha italiane. Emri i tij dhe kronika e shkurtër e vdekjes së tij gjenden vetëm në disa portale informacioni online. Vetëm Servizio Pubblico dhe një ndërhyrje e një parlamentari M5S në Dhomën e Deputetëve e kanë përcjellë këtë histori në nivel kombëtar.

Jeta e Klodianit, imigrantit prej vitesh resident në Itali, të cilit i pëlqente të luante futboll të dielave, punëtor si mijëra të tjerë, ishte një jetë si shumë të tjera. Ishte një jetë si ajo e xhaxhait të tij. Edhe vdekja ishte si e xhaxhait të tij që edhe ai imigrant, kishte vdekur në vendin e punës tre vjet më parë.

Imigrantët e punësuar në kantieret e Expo­-së janë me qindra. Imigrantët e punësuar në Itali janë me mijëra. Kjo histori, po të tregohej, me të drejtë do të hapte një diskutim mbi këto tema. Por kjo histori ndaloi mbi asfaltin dhe vitrinat e shkatërruara të rrugëve të Milanos.

Shkrimi në original: L’Expo e la storia di Klodian Elezi, che pochi hanno volute raccontare

Ministri i brendshëm gjerman: “As 10% e tyre përfitojnë strehim në Gjermani. Do të përshpejtojmë procedurat që kush nuk fiton të drejtën e qëndrimit të kthehet sa më shpejt mbrapsht”

Tiranë, 9 maj 2015 – Ka arritur një shifër rekord numri i shqiptarëve që kërkojnë strehim në Gjermani. Ministria e Brendshme ka njoftuar dje se numri më i lartë i azilkërkuesve gjatë muajit prill 2015 ka qenë ai i shqiptarëve: plot 4.794 vetë, apo 59% më shumë se në muajin mars. Kjo do të thotë se vetëm gjatë këtyre katër muajve të parë të këtij viti kanë kërkuar të qëndrojnë në Gjermani në këtë mënyrë 11.256 shqiptarë. Për më tepër, shira është rritur nga muaji në muaj e është që tani shumë më e lartë se ajo e vitit të shkuar kur gjatë të dymbëdhjetë muajve kishin kërkuar azil në Gjermani “vetëm” 7.856.

Sot pas një takimi të nivelit të lartë mes Federatës dhe Landeve gjermane, ku ishte e pranishme edhe vetë Angela Merkel, ministri i Brendsh­ëm Thomas de Maiziere ka ngritur shqetësimin se “n­ë kat­ër muajt e par­ë t­ë k­ëtij viti, gjysma e azilk­ërkuesve ka ardhur nga Ballkani Per­ëndimor - pra nga shtete q­ë ose konsiderohen "vendlindje t­ë sigurta", shkak p­ër t­ë cilin aplikuesit nuk kan­ë thuajse asnj­ë shans p­ër t­ë marr­ë azil, ose nga shtete si Shqip­ëria, shtetasit e s­ë cil­ës kan­ë nj­ë kuot­ë pranimi n­ën dhjet­ë p­ërqind”. Por “numri i azilkërkuesve nga ky rajon do të ulet – ka pohuar ministri duke shpjeguar se “procedurat e azilit do të bëhen më të shkurtra e më efikase. Refugjat­ët me m­ë pak shanse p­ër t­ë marr­ë azil do t­ë strehohen s­ë bashku, në mënyrë që nëse kërkesat e tyre hidhen poshtë të mund t­ë kthehen n­ë m­ënyr­ë m­ë t­ë koncentruar. Vet­ëm pak jav­ë do t­ë zgjas­ë derisa t­ë zbatohet vendimi i kthimit”.

Në takim u vendos që për përshpejtimin e shqyrtimi i praktikave të azilkërkuesve, të shtohet gradualisht personeli i Zyr­ës Federale p­ër Migrimin dhe Refugjat­ët me 2.000 persona. 

Natën e shkuar, në tragetin Francesca i linjës Bari-Durrës (kompania Adria Ferries) ka shpërthyer një zjarr që ka tmerruar rreth 260 personat që ishin në të, si pasagjerë dhe pjesëtarë të ekuipazhit. Fatmirësisht asnjë nuk ka pësuar gjë.

Flakët duket se kanë nisur në sallën e makinerive kur trageti ishte vetëm 7 milje larg brigjeve të Barit. Edhe pse flakët janë shuar e nuk është parë e nevojshme as braktisja,  zjarri ka nxjerrë jashtë funksionimi motorët e tragetit.

Trageti që duhet të mbërrinte në Durrës sot në mëngjes, tani sapo ka hyrë i rimorkiuar në portin e Barit.

Lexo edhe: “Tymi shihej prej bregut, pasagjerët patën shumë frikë”

“Më telefonuan natën për të më thënë që kishte rënë zjarr në traget. Më treguan se kishin frikë. Erdha menjëherë në port. Nga bregu dallohej që nga anija dilte tym”. Është kjo dëshmia dhënë mediave lokale nga një kamionist shqiptar, i cili nga ora 1.30 e natës qëndron në port, për t’u siguruar që kolegët e tij që kishin marrë tragetin janë mirë e që u ka telefonuar atyre disa herë gjatë natës.

Ndër 200 e ca pasagjerët e tragetit Francesca ku natën e shkuar ka shpërthyer zjarri, shumica janë shqiptarë. Fatmirësisht janë të gjithë mirë. “Kanë pasur shumë frikë – thotë kamionisti – por tani janë të qetë e mezi presin t’i hipin në një traget tjetër që t’i çojë në Durrës”. 

Lexo edhe: Zjarr në tragetin e linjës Bari-Durrës

“Infront Italy”, që ishte ndërmjetësi i Taçi Oil në diskutimet për sponsorizimin e ekipit të Milanit, kërkon pagimin e detyrimit dhe shpenzimeve të tjera

Ambiciet e Rezart Taçit për të pasur një vend nderi në futbollin Italian rreth katër vjet më parë, i kanë hapur jo pak telashe atij dhe kompanisë së tij, Taçi Oil, që deri dy vjet më parë ishte një nga aktorët kryesorë të tregut të naftës.

Krahas problemeve në tregun e brendshëm, Taçi Oil duhet të përballet dhe me kërkesat për pagesën e milionave euro tek partnerët italinë të dikurshëm. Lajmin e jep gazeta shqiptare Monitor.

Shoqëria përmbarimore “Strati Bailiff`s Service” sh.p.k, ka kërkuar vendosjen e masës së sekuestrimit konservativ mbi aktivet e regjistruara te palës debitore, shoqëria “Taçi Oil International Trading & Supply Company”. Kërkesa është bërë në Gjykatë në 22 prill 2015 dhe është regjistruar në Qendrën Kombëtare të Regjistrimit, pak ditë më parë, në 7 maj.

Sipas shkresës së drejtuar QKR-së dhe për dijeni kompanisë, urdhri për sekuestrim konservativ është marrë pasi shoqëria “Taçi Oil International Trading & Supply Company”, sipas një vendimi të Gjykatës së Milanos (datë 21.08.2013), i njohur dhe nga Gjykata Shqiptare duhet t’i paguajë shoqërisë “Infront Italy” srl shumën prej 2,3 milionë euro si dhe shpenzime të tjera për procedurë dhe interesa. Kompania Infront Italy, sipas faqes së saj në internet është lider në marketingun ndërkombëtar sportiv.

Ndërkohë, “Taçi Oil International Trading & Supply Company” rezulton në QKR me status të pezulluar, me kërkesë të saj, që nga dhjetori i vitit 2014.

Kur Taçi donte të bëhej sponsor i Milanit

Emri i Rezart Taçit dhe presidentit të kompanisë Infront, që sot kërkon kthimin e borxhit, shfaqen në mediat italiane pak vjet më parë, në 2011-n, kur A.C. Milan dhe Rezart Taçi, që në atë kohë cilësohej nga mediat italiane si "president i kompanisë më të madhe të naftës në Shqipëri", nënshkruan një marrëveshje sponsorizimi me A.C. Milan për sezonin 2011-2012, në cilësinë e Premium Sponsor.

Kjo marrëveshje e rëndësishme, sipas mediave italiane, e arritur në sajë të ndërmjetësimit të Infront, këshilltari zyrtar që përkrah skuadrën në kërkimin, seleksonimin dhe administrimin e sponsorve, u zyrtarizua në selinë e Milan në prani të Adriano Galliani, zëvendës president i Klubit, Rezart Taçi, President i Taçi Oil dhe Marco Bogarelli, President i Infront Italy.

Taçi Oil, dështimin më i madh i sektorit të naftës

Deri në fund të vitit 2012, kur ofroi 850 milionë euro për blerjen e kompanisë shtetërore të naftës, Albpetrol, Rezart Taçi konsiderohej si një ndër manjatët më të mëdhenj të naftës në vend, me plane të mëdha për të mbyllur ciklin nga prodhimi i naftës e deri te tregtimi me pakicë i saj. Por, 2013-a solli një kthesë të menjëhershme në aktivitetin e grupit. Grupi u tërhoq nga blerja e Albpetrol në fillim të 2013-s, pasi nuk arriti të derdhë në shtet shumën e ofruar. Pamundësitë për të shlyer në kohë kreditë cuan në një varg sekuestrosh që sollën edhe falimentin e grupit.

Gazeta Monitor

Le nuove generazioni si tingono di bianco e chiedono: “Ora posso…?” La campagna lanciata da Questaèroma  e Carlos Acosta

Roma, 13 maggio 2015 – Se non vivi in una barzelletta, non puoi riconoscere un italiano a prima vista. Troppi però decidono che sei straniero solo sfiorandoti la pelle con uno sguardo.

Lo sanno bene i figli dell’immigrazione. Quelli cresciuti qui che si sentono ancora chiedere “da dove vieni?”, quelli che come i loro coetanei, mentre diventano grandi, interrogano se stessi:  “chi sono?”, quelli che si rispondono: “non lo so”, anche perché hanno bisogno di un permesso di soggiorno per vivere nel loro Paese. 

La campagna #Italianononèuncolore, lanciata dall’associazione Questaèroma (“giovani romani, nuovi romani e romani per scelta…”) e dall’art director Carlos Tomas Lora Acosta è una riflessione sulla nostra identità. Quella più giovane e attuale, nella quale si mescolano generazioni con radici lunghissime, sparse per il mondo.

Fuori dalle stanze della politica, dai salotti intellettuali o dalle aule universitarie,  # Italianononèuncolore va a cercare quei ragazzi nelle piazze e nelle discoteche, li fotografa e provoca “tutti quelli che affermano che non esistono italiani gialli, neri, rossi o mulatti”. Anche chiedendo ai protagonisti di dipingersi il volto di bianco, contro la retorica della “bianchitudine culturale”.

Insieme al bianco sulla pelle, appare infatti la domanda: “Adesso posso…? ”, declinata in una lunga serie di diritti. “Partiamo da quelli più naturali e umani  come  gioire, sognare, amare o sbagliare – spiega Acosta – per arrivare poi al cuore della campagna: posso essere italiano?” Attenti, però, a non prenderla solo come l’ennesima richiesta per una riforma della cittadinanza. 

“Parafrasando Hannah Arendt - dice Elvira Ricotta Adamo di QuestaèRoma - la cittadinanza è il diritto ad avere diritti, e quindi una nuova legge dedicata alle seconde generazioni rimane un obiettivo importantissimo. Siamo però convinti che, mentre la politica non si muove, non possiamo solo delegare e aspettare, ma dobbiamo rimboccarci le maniche per promuovere anche un cambiamento culturale in questo Paese”...

Continua a leggere su Stranieriinitalia.it: Di che colore sono gli italiani? #Italianononèuncolore contro i pregiudizi

La Commissione Europea ha presentato l'Agenda Europea sulla Migrazione. Tra azioni immediate e a lungo termine, ecco cosa prevede

Bruxelles, 14 maggio 2015 - Subito azioni immediate per salvare vite umane, distribuire i profughi in tutti i Paesi dell’Ue e combattere i trafficanti di uomini. Poi un progetto a lungo termine per le politiche europee di immigrazione e asilo.

È l’Agenda europea sulla migrazione presentata il 13 maggio dalla Commissione Europea. Un piano che, nei suoi primi passi, accoglie le richieste dell’Italia e di altri Paesi di frontiera coinvolti nell’emergenza sbarchi e vuole segnare un cambio di rotta dopo le ultime stragi nel Mediterraneo.

Azioni immediate

Innanzitutto, si vogliono triplicare capacità e mezzi di Triton e Poseidon, le operazioni che l’agenzia per le frontiere Frontex sta portando avanti nel canale di Sicilia e nel Mare Egeo. Oggi la Commissione ha rettificato il bilancio, destinando a questo scopo 89 milioni di euro per il 2015, comprensivi di  “57 milioni per il Fondo Asilo, migrazione e integrazione e 5 milioni per il Fondo Sicurezza interna in finanziamenti di emergenza destinati agli Stati membri in prima linea”. A fine maggio arriverà invece il nuovo piano operativo Triton.

Si propone poi, ed è la prima volta, di attivare un sistema di emergenza previsto dal trattato sul funzionamento dell’Unione Europea (articolo 78, paragrafo 3) quando uno o più stati membri sono investiti da arrivi massicci e improvvisi.

La Commissione proporrà entro la fine del mese un “meccanismo temporaneo di distribuzione nell’UE delle persone con evidente bisogno di protezione internazionale”. Entro fine anno arriverà invece “proposta di sistema permanente UE di ricollocazione in situazioni emergenziali di afflusso massiccio”. I profughi verranno distribuiti tra Paesi Ue tenendo conto di parametri come il Pil, la popolazione, il tasso di disoccupazione e il numero di richiedenti asilo già accolti.

Nell’agenda si parla anche di un programma di reinsediamento, che riguarderà sempre persone “con evidente bisogno di protezione internazionale”, che però non sono ancora in Europa, ma verranno portate qui e distribuite tra tutti gli Stati membri. Un programma da 20 mila posti verrà presentato entro fine maggio.

Infine, tra le azioni immediate, c’è la lotta ai nuovi schiavisti.  La Commissione vuole varare un’”operazione di politica di sicurezza e di difesa comune (PSDC) nel Mediterraneo volta a smantellare le reti di trafficanti e contrastare il traffico di migranti nel rispetto del diritto internazionale. Si tratta insomma di usare la forza, anche distruggendo i barconi prima che possano essere utilizzati. Per farlo, si attende però una risoluzione del consiglio di sicurezza dell’Onu.

Le prossime tappe

A lungo termine, le politiche dell’Ue su immigrazione e asilo dovranno invece poggiare su quattro pilastri.

Il primo è un riduzione degli incentivi alle migrazioni irregolari. Bruxelles vuole avere “funzionari di collegamento” nei Paesi terzi strategici, potenziare la capacità di Frontex di rimpatriare gli irregolari, far diventare il traffico di migranti un’”attività ad alto rischio e basso rendimento” e “affrontare le cause profonde nell’ambito della cooperazione allo sviluppo e dell’assistenza umanitaria”.

Per rendere più sicure le frontiere e per salvare vite umane si punta a un rafforzamento del ruolo e delle capacità di Frontex, ma si vuole anche contribuire al consolidamento delle capacità dei paesi terzi di gestire le loro frontiere. Sarà possibile anche intensificare “se e quando necessario, la messa in comune di alcune funzioni di guardia costiera a livello UE”.

Per chi ha diritto alla protezione internazionale, la priorità è “garantire l’attuazione piena e coerente del sistema europeo comune di asilo”. L’obiettivo è anche ridurre gli abusi, promuovendo “su base sistematica” identificazione e rilevamento di impronte digitali e rafforzando “le disposizioni sul paese di origine sicuro della direttiva procedure”. Nell’agenda però si apre anche, nel 2016, a un “eventuale riesame” del regolamento di Dublino, che impone al Paese di primo ingresso (come è spesso l’Italia) l’onere di gestire i richiedenti asilo.   

Parlando all’Europarlamento, il presidente della Commissione Jean-Claude Juncker aveva anche detto che “se si chiudono le porte, le persone rompono le finestre per entrare”. Ecco allora il quarto pilastro: una nuova politica di migrazione legale.

“L’obiettivo – spiega la Commissione - è che l’Europa, nel suo declino demografico, resti una destinazione allettante per i migranti; bisognerà quindi rimodernare e ristrutturare il sistema Carta blu, ridefinire le priorità delle nostre politiche di integrazione, aumentare al massimo i vantaggi della politica migratoria per le persone e i paesi di origine, anche rendendo meno costosi, più rapidi e più sicuri i trasferimenti delle rimesse”.

Stranieriinitalia.it/Shqiptari i Italisë
(Ndiqni Shqiptariiitalise.com edhe në Facebook dhe Twitter)

Shpërblehet gjesti i lartë i të riut nga Bangladeshi që shpëtoi një turiste izraeliane. “Kam mësuar të notoj gjatë përmbytjeve”

Romë, 14 maj 2015 – Rrugëve të Romës është një hero që shet lule. Quhet Sobuy Khalifa, 33 vjeç, ka ardhur nga Bangladeshi në vitin 2008 dhe, pa leje qëndrimi në xhep, deri tani ka bërë si ka mundur, si mijëra klandestinë. Duke ndihmuar romakët të parkojnë makinat, duke shitur çadra ditëve me shi apo lule çifteve në qendër. Fle nën një urë dhe i çon familjes në vendlindje ato pak euro që arrin të kursejë.

Të martën pasdite, përballë ishullit Tiberin në qendër të Romës, Khalifa pa një grua që ra në lumë. Pa u menduar dy herë u hodh, e arriti dhe e nxori nga uji. Gruaja, turiste izraeliane 55 vjeçe, u çua në spital, Khalifa, ashtu qull, u çua në zyrat e policisë, ku nuk vonoi shumë e u mësua se ishte pa leje qëndrimi.  

Por nuk mund të shoqërosh një hero të tillë në kufi e ta përzësh. Kështu, kuestura e Romës vendosi ta “shpërblejë” për guximin e tij me një leje qëndrimi për motive humanitare. Edhe kryetari i bashkisë së Romës, Marino, e thirri: “E falënderova për gjestin e tij të mrekullueshëm, kaq heroik dhe njerëzor. Më bëhet shumë qejfi që akti i tij “u shpërblye” me lejen e qëndrimit”.

“Kam mësuar të notoj në vendlindje. Ka det, por ndodhin edhe shumë përmbytje gjatë gjithë vitit. Duhet të notosh, përndryshe vdes: rryma është e fortë, më e fortë se ajo e Tiberit” ka treguar Khalifa për Corriere della Sera. E gazetarit që i vuri në dukje se ai mysliman i shpëtoi jetën një hebreje iu përgjigj me qetësi: “Do ta kisha bërë për këdo”.

Dikush tjetër kërkon një tjetër akt mirënjohjeje për Khalifën: “Do t’i kërkojmë Kryebashkiakut të Romës dhe Këshillit që këtij njeriu plot kurajë t’i njihet Qytetaria e nderit” lajmëron Gianluca Peciola, kryetar i grupit të SEL-it në Bashkinë e Romës. 

Shqiptari i Italisë
(Ndiqni Shqiptariiitalise.com edhe në Facebook dhe Twitter)

Di Marco Pacciotti

Ci sono voluti migliaia di morti in mare affinché l’UE maturasse una svolta decisiva nell'approcciarsi a questo dramma umanitario in corso da anni.

I commenti si dividono oggi in base agli orientamenti politici e culturali. È inevitabile forse che sia così ma questo non aiuta a inquadrare bene gli effettivi enormi progressi né alcune lacune da colmare.

Giustamente si pone grande attenzione alla redistribuzione dei migranti forzati in arrivo e alle quote parte fra i paesi europei. Si è anche dato risalto alle modalità di contrasto alle organizzazioni criminali che gestiscono questa remunerativa tratta di esseri umani. Due decisioni importanti alle quali sarà giusto dare seguito in poche settimane. Infine pochi altri hanno evidenziato la volontà di attivare una partnership con alcuni paesi africani per offrire la possibilità a chi fugge di essere accolti e poter chiedere protezione ed asilo prima di arrivare in Libia.

Leggi anche:
Salvare vite, distribuire i profughi, lotta ai trafficanti: il programma di Bruxelles

Lo scorso 23 aprile, con scarsa attenzione dei media, una risoluzione del Parlamento europeo gettava le basi per la approvazione in sede di Commissione di quell'impianto di provvedimenti approvati il 13 maggio. La cosa da segnalare è che quel voto favorevole ha visto il saldarsi delle più grandi famiglie politiche europee e l'isolamento di quelle più estremiste e radicali che considerano ancora oggi queste persone in fuga da guerre e persecuzioni, una minaccia e non delle vittime. Un voto importante merito di un lavoro di squadra come ha riconosciuto la stessa Mogherini con una enfasi non casuale nella scelta di questo termine. Una squadra infatti di solito agisce collettivamente per il raggiungimento di un obiettivo comune. Un obiettivo in questo caso che richiede un grande sforzo per i diversi campi di azione nei quali era ed è necessario intervenire.

Questa  premessa per arrivare a porre una domanda semplice che necessita di una mentre risposta articolata. La domanda è "ma perché non si è fatto prima?".  Io credo che la risposta più esaustiva sia che anche nel recente passato è mancata la volontà e forza politica per affrontare questo tema in chiave europea. Provo a spiegarmi proprio per la premessa fatta di quanto la risposta non sia semplice. Nella storia a volte i cambiamenti nelle politiche di governi o istituzioni internazionali vengono determinate da grandi eventi, a volte drammatici che modificano gli scenari preesistenti e il grado di consapevolezza sulla portata di alcuni fenomeni. Su questo si innestano poi scelte politiche che risultano decisive.

Nel caso in questione il naufragio al largo di Lampedusa del 2013 e quello di poche settimane fa con oltre 800 vittime sono i due eventi che delimitano temporalmente e innescano una serie di reazioni che porteranno a questa svolta nella politica europea. Una svolta i cui esiti positivi non erano scontati e sui quali hanno inciso molto le scelte fatte da alcuni governi, in primis quello italiano. La prima e più dirompente fu Mare Nostrum, seguita dalla tenacia dimostrata nel voler proporre alla UE un diverso approccio durante il semestre europeo a guida italiana e infine la indicazione della candidatura della Mogherini - fortemente politica come lei stessa dichiarò. Scelte politiche giuste che hanno contribuito in modo decisivo al cambio di paradigma nelle politiche europee e in un approccio più pragmatico e dinamico. Dopo la tragedia di Lampedusa la scelta unilaterale italiana di approntare l'operazione Mare Nostrum ci ha conferito una autorevolezza morale enorme agli occhi dell'opinione pubblica mondiale e ha sottolineato l'assenza quasi totale dell'Europa sul piano operativo e politico. Una UE allora ancora trincerata dietro il trattato di Dublino (prevede che lo Stato membro competente all'esame della domanda d'asilo sarà lo Stato in cui il richiedente asilo ha messo piede per la prima volta nell'Unione europea), quasi fosse un dogma con l'inevitabile conseguenza di curvare la propria politica di intervento a una logica securitaria, incentrata prevalentemente al pattugliamento dei propri confini marini e terrestri, delegando a pochi paesi membri l'onere dell'accoglienza in cambio di fondi, come se questo fosse un tema dei singoli paesi toccati dagli sbarchi. Lampedusa era quindi solo un'isola italiana e non il confine a Sud dell'Europa come i fatti hanno poi dimostrato.  Una visione miope e che denunciava la mancanza di una soggettività politica della UE. A distanza di pochi mesi e dopo l'ennesima tragedia del mare, sembra che tutti quei paletti che venivano rappresentati come inviolabili siano venuti meno. La politica voluta da questa Commissione, la spinta fortissima dell'Italia che ha saputo stringere alleanze con altri paesi europei, il lavoro prezioso di nostri europarlamentari, hanno concorso a creare  le condizioni per un radicale cambio di lettura del fenomeno e di ripensamento nella strategia di intervento. Continuare a ritenere possibile affrontare un simile dramma umanitario di scala intercontinentale rafforzando il pattugliamento e dando un po’ di contributi economici ai paesi europei era non solo ingiusto eticamente ma inefficace. C'era bisogno di una forte iniziativa europea in politica estera che da una parte coinvolgesse le Nazioni Unite per quanto riguarda alcuni interventi di natura militare a contrasto dei cartelli criminali e dall'altra costruisse con gli stati africani interessati dal fenomeno una collaborazione forte per garantire maggiori tutele e protezione ai profughi.

Questa a mio avviso era premessa politica indispensabile affinché si potesse arrivare a rimettere in discussione il trattato di Dublino ormai superato dai tempi e dai numeri,  che solo un approccio ideologico ed egoista giustificava come unico riferimento in materia, portando a ignorare sia l'articolo 78 del trattato di funzionamento dell'Unione Europea sia la Direttiva 55 del 2001. Strumenti che invece avrebbero potuto permettere da subito l'adozione di politiche di cooperazione fra gli stati membri per ridistribuire equamente il carico dell'accoglienza.

Queste cose, specie se si concretizzeranno in tempi congrui, oltre a determinare un effettivo miglioramento della macchina di salvataggio, accoglienza e integrazione dei rifugiati, rappresenteranno la testimonianza tangibile di una Europa finalmente forte politicamente. Una politica coraggiosa e responsabile che individua i diversi livelli dei problemi da affrontare, dotandosi di una strategia unitaria con strumenti di intervento mirati, scegliendo con nettezza un approccio multilaterale e in un quadro di diritto internazionale. Un segnale forte e chiaro da parte dell'Europa quindi, a cui dare continuità e da implementare. Penso che la nostra politica estera comunitaria possa rafforzarsi ancora seguendo due direttrici di intervento finora non ancora ben delineate ma che emergono da una lettura attenta dai documenti di questi ultimi mesi, che dimostrano una visione differente del mondo e una marcata consapevolezza del ruolo che potremmo svolgere. La prima è quella di sostenere tutte le iniziative di pace nelle sedi internazionali per arrivare alla risoluzione diplomatica delle diversi crisi che determinano la fuga di queste persone, a partire da Libia  e Siria. La seconda è di sviluppare politiche di cooperazione e co-sviluppo nell'area mediterranea e in generale con quei paesi africani e non, che si fanno carico quasi da soli della accoglienza di milioni di rifugiati e che stiamo coinvolgendo nelle operazioni di messa in sicurezza dei migranti e nella lotta ai trafficanti. Così l'Europa sarà più forte perché meno sola.

Leggi anche:
Salvare vite, distribuire i profughi, lotta ai trafficanti: il programma di Bruxelles

In un istituto tecnico di Pisa, insulti anonimi a una studentessa modello. "Mi hanno scritto che una negra non può prendere 10"

Pisa, 18 maggio 2015  -  Libri e quaderni strappati durante la ricreazione, lettere piene di ragionamenti e insulti razzisti. Vittima: una bravastudentessa figlia di immigrati, carnefici: uno o più oscuri giovani razzisti che l’hanno presa di mira. 

Succede a Pisa, in un istituto tecnico. La ragazza ha 14 anni è di origini senegalesi. Dopo una sfilza di bei voti negli ultimi scrutini, è però iniziata una persecuzione condita di insulti, con sei lettere anonime infilate di nascosto nel suo diario. Uno per tutti: “Non si è mai vista una negra che prende 10 a Diritto”. 

Il padre della studentessa, un operaio 56 enne che vive da 15 anni in Italia, ha deciso di intervenire, rivolgendosi ai suoi compagni e alla scuola, che ne ha discusso in un consiglio d’istituto, ma anche ai carabinieri. 

“Sono andato in classe a parlare con i ragazzi”  ha raccontato l’uomo a il Tirreno. “Nel mio discorso ho cercato di essere conciliante. ‘Per me siete tutti miei figli’ ho detto. Nessuno si è scomposto. Era come se la storia riguardasse qualcun altro”.

“È una situazione che mi fa stare male – si sfoga la ragazza - perché sapere chein classe c’è gente che pensa queste cose di me è davvero doloroso. Hanno anche scritto che non esiste che una negra possa diventare avvocato”.

“Diciamo che al 50% è invidia e l’altro 50% razzismo, ma ora la devono smettere” dice il padre. I carabinieri indagano e, considerando che due delle lettere sono state scritte a mano, non dovrebbe essere difficile risalire agli autori. Meglio se uscissero fuori da soli, chiedendo scusa. 

Elhaida Dani, me këngës I'm alive, rendit Shqipërinë ndër 10 finalistët e parë të Eurovision 2015. Me këngës I'm alive

Romë, 19 maj 2015 – Elhaida Dani kalon me sukses provën e parë në Eurovision. Është ajo finalistja e parë  ndër dhjetë të shpallurit sot në fund të gjysmëfinales së parë të Festivalit Evropian të Këngës, Eurovision 2015 që mbahet në Vjenë.

Fituese e Festivalit të Këngës 2014, Elhaida ka përfaqësuar sonte Shqipërinë në Eurovision me këngën “I’m alive”. Me zërin e saj të fuqishëm, interpretimin e shkëlqyer ajo ka fituar votat e publikut që i kanë siguruar kështu pjesëmarrjen në mbrëmjen finale të festivalit që mbahet të shtunën më 23 maj.

“Ia arritëm. Shihemi të shtunën në finalen e madhe të 'Eurovision'", shkruante anglisht Elhaida në Facebook menjëherë pas shpalljes së dhjetë finalistëve. Në të njëjtin rrjet social edhe kryeministri Rama komentoi performancën e shkëlqyer të këngëtares duke shkruar: “Forca Elhaida, tanimë finalja e madhe të pret dhe gjithë shqiptarët do të jenë me ty të shtunën”.

Elhaida Dani, 22 vjeç, nga Shkodra ka fituar Star Academy Albania në vitin 2009, Top Fest në vitin 2012 , Festivalin e Këngës në RTSh vitin e shkuar.  

Ajo është bërë shumë e njohur edhe në Itali (fatkeqësisht që këtu nuk mund të votohej) me pjesëmarrjen dhe fitoren e edicionit të parë të The voice of Italy, plot dy vjet më parë.  Në skuadrën e drejtuar nga Ricardo Cocciante, me zërin e saj të fuqishëm ajo shkëlqeu, fitoi vlerësimin maksimal të jurisë dhe televotat e publikut. 

Lexo edhe: Elhaida Dani: “Krenare për Vendin tim”

Shqiptari i Italisë
(Ndiqni Shqiptariiitalise.com edhe në Facebook dhe Twitter)

"Nuk ma priste mendja, por kur dëgjova emrin e vendit tim të shpallej i pari mes atyre finaliste, ishte çmenduri dhe lumturi e madhe". Kështu deklaron Elhaida Dani në konferencën e shtypit të mbajtur në Vjenë me dhjetë finalistët e parë të Eurovisionit, menjëherë pas përfundimit të natës së parë.

Pyetjes së parë se si ndihet në këto çaste Elhaida i përgjigjet: "Pata përgjegjësinë e madhe të përfaqësoja vendin tim, e nuk është pak. Të qenit në finale është e pabesueshme. Tani, rezultati nuk ka më rëndësi, edhe vetëm pjesëmarrja në finale mjafton. Jam shumë krenare për vendin tim".

Kujt e pyet për ndërrimin e këngës nga Diell, me të cilën fitoi festivalin e Këngës në RTSh, në I'm alive me interpretimin e të cilës Elhaida fitoi të martën të drejtën e pjesëmarrjes në finalen e madhe, i shpjegon se ky ishte një ndryshim i çastit të fundit, për shkak se kompozitori vendosi të tërheqë këngën për arsye personale. "Mendova se aq ishte, nuk do të arrinim të merrnim pjesë në Eurovision. Por për tre ditë arritëm të përgatitemi me këngën e re. Tani ndihem e lumtur që jam këtu me I'm alive, këngën e Zzap'n Criss. Më pëlqen shumë" deklaron Elhaida.

Në fund ajo ka tërhequr shortin për radhën e paraqitjes të shtunën më 23 maj: Shqipërisë i takon të prezantohet në pjesën e dytë të finales së Eurovisionit. 

Lexo edhe: Vazhdon ëndrra vjeneze e Elhaidës dhe Shqipërisë

Shqiptari i Italisë
(Ndiqni Shqiptariiitalise.com edhe në Facebook dhe Twitter)

Nuk ka burg për gruan që në mars 2014 theri të bijat. Për gjykatësit është e paaftë të gjykojë

Edlira Bodrushi, 38vjeçarja që marsin e vitit të shkuar tronditi Italinë me vrasjen e tre vajzave të saj, nuk dënohet me burg sepse për gjykatën ajo është “e paaftë për të gjykuar”. Edhe pse u akuzua për vrasje të trefishtë në rrethanat rënduese të lidhjes së gjakut, gjykata vendosi që ajo të mos dënohet për këtë gjë, por të mbahet për dhjetë vjet në një strukturë psikiatrike.

Në njëfarë mënyre, ky vendim pritej që në tetor 2014, kur mjekët psikiatër e thirrur nga gjykata deklaruan paaftësinë e saj mendore. Sipas analizës së tyre psikiatrike “dhuna e jashtëzakonshme dhe e pajustifikuar mbi vajzat e veta ishte pasojë e problemit të saj mendor, ndoshta një psikozë paranoide, gjendje e rënduar me ndarjen nga i shoqi por e pakuruar ndonjëherë”. Për këtë arsye, u shprehën mjkët, ajo nuk mund të gjykohet penalisht e nuk mund të dënohet me burg por duhet të mbahet e mbyllur në një strukturë mjekësore të kontrolluar.

Mëngjesin e 9 marsit 2014, në shtëpinë e saj në Lecco, Edlira Dobrushi vrau me thikë tri vajzat e veta, Simonën 13 vjeç, Keisin 10 dhe Sidnin 4 vjeç. Provoi më pas të vriste edhe veten por u shpëtua nga fqinjët që thirrën karabinierët e ndihmën e shpejtë.

Karabinierët që shkuan në vendngjarje gjetën një situatë të tmerrshme: në krevatin bashkëshortor në një pellg me gjak ishin tri vajzat e pajeta, të qëlluara nga shumë herë me thikë, në shkallët e pallatit nënën e tyre në gjendje konfuzionale të mbuluar në gjak. Ua pranoi  menjëherë vrasjen e tmerrshme: “E bëra unë. Isha e dëshpëruar”.

Lexo edhe:
Lecco. Edlira Dobrushi që theri tri vajzat e saj nuk do të dënohet
Tragjedi familjare në Lecco. Nëna vret me thikë tre vajzat e saj 
Motrat e vrara nga e ëma. Autopsia: janë qëlluar me thikë nga 30 herë secila 
Qyteti u jep lamtumirën tri vajzave të vrara nga nëna

La giovane studentessa di Pisa racconta la sua battaglia contro chi la insulta. "Non mi faranno nascondere, continuerò a sentirmi sia senegalese che italiana"

Pisa, 21 maggio 2015 - “Quello che mi sta capitando non ha solo a che fare con la scuola. Altrimenti anche altri compagni bravi sarebbero stati offesi per i loro voti.  Qui c'è anche il razzismo nei miei confronti”.

Le hanno scritto che è “sporca” e che una “negra” non può prendere 10 in diritto o diventare avvocato. Ora anche la studentessa quattordicenne di Pisa, vittima dei loro anonimi insulti, ha deciso di prendere carta e penna e di raccontare a tutti la sua lotta contro quei “razzisti vigliacchi” che ha deciso di affrontare a testa alta.

 “Mi sento molto offesa per quello che è successo. Quando tutto questo sarà finito e i responsabili individuati, li voglio guardare negli occhi per dirgli quanto mi dispiace che sia stato un mio compagno di classe a fare tutto questo” scrive la ragazza, figlia di immigrati senegalesi, in una lunga lettera pubblicata da Repubblica. 

Fatou (non è il  suo vero nome) parla delle lettere anonime, dell’appello lanciato invano dai professori perché gli autori venissero allo scoperto, delle parole pronunciate da suo padre davanti ai suoi compagni di classe: “Ha detto che io sono sorella loro, che siamo tutti uguali, che se fa un taglio al mio braccio e al loro esce comunque sangue”. Tutti hanno applaudito, ma nessuno si è fatto avanti per chiedere scusa. 

 “Ho 14 anni, vivo a Pisa dal 2008 e non ero mai stata vittima di episodi del genere, né io né la mia famiglia. Il razzismo c'è ed esiste anche in Italia. Di solito quando se ne parla nessuno è a favore ma alla fine saltano fuori delle persone che si comportano da razziste” nota la ragazza. 

A Pisa, aggiunge, si  è sempre “ trovata bene con le persone. È un bel posto, ed ormai è l'unico che conosco perché in Senegal non sono più tornata e non mi ricordo i luoghi ma solo le persone, gli amici e i parenti. Purtroppo ci sono sempre degli stupidi in mezzo al gruppo, e non bisogna condannare tutti, una scuola o addirittura un'intera città per colpa loro”.

Ora Fatou chiede che “queste persone si assumano le loro responsabilità e vengano punite. Devono essere meno vigliacche, se hanno qualcosa contro di me devono venirmelo a dire in faccia. Hanno rovinato l'atmosfera nella classe. Ma non avranno quello che vogliono, non mi faranno nascondere a casa”. 

“Andrò ancora a scuola e studierò ancora più di prima. E continuerò a sentirmi – conclude la ragazza- sia senegalese che italiana”.

Il curioso caso di un’acconciatrice africana di Padova, che aveva un listino diffenziato per “black” e “white”. L’ira del sindaco leghista

Padova, 21 maggio 2015 - Il razzismo è razzismo. Anche quando, rispetto al solito, è al contrario. Anche dal parrucchiere.

Uno curioso caso di apartheid tricologico salta fuori dalla cronaca locale di Padova. È scoppiato nel negozio di un’acconciatrice di origine africana, vicino alla stazione, dopo l’esposizione di un listino prezzi che distingue tra clienti neri e bianchi, a svantaggio di questi ultimi.

Un taglio “black”, destinato ai clienti africani, costa 6 euro. Il taglio “white”, per chi africano non è, 10. Stesse distinzioni per la barba: solo 3 euro se fatta a un nero, ma un bianco deve pagarne 6. Solo la tinta non  fa distinzioni: 10 euro per tutti.

Al sindaco di Padova Massimo Bitonci, Lega Nord, non deve essere sembrato vero poter combattere, per una volta, una battaglia antirazzista. Così è piombato al Gloria Coiffeur Beauty Center con i vigili urbani e ha fatto sequestrare il listino.

“È un episodio di razzismo al contrario. Vedremo quale ipotesi di reato si configurerà” tuona il sindaco sul Gazzettino. Poi però evidentemente si ricorda di essere un leghista e aggiunge: “Devono capire una cosa: che a casa nostra comandiamo noi”.

L’acconciatrice, secondo il giornale, si sarebbe giustificata così: ”I capelli dei bianchi sono più lunghi”. Una difesa traballante, che rischia di riempirle il locale di calvi che pretenderanno di farsi acconciare gratis i pochi peli superstiti.